Czym wypełnić szczeliny w panelach winylowych w 2025 roku

Zmagasz się z nieestetycznymi szparami w swojej podłodze winylowej? To zmora wielu właścicieli domów i nie ma co ukrywać, potrafi spędzać sen z powiek. Szczęście istnieje skuteczne rozwiązanie problemu! Kluczem jest dobranie odpowiedniego wypełniacza, a na pytanie czym wypełnić szczeliny w panelach winylowych odpowiedź jest prosta: najczęściej używa się do tego celu specjalnych mas dedykowanych do paneli winylowych, choć w niektórych przypadkach sprawdzi się także odpowiednio dobrany akryl lub silikon.

Zrozumienie, który z dostępnych materiałów najlepiej sprawdzi się w konkretnym przypadku, wymaga przyjrzenia się ich właściwościom. Rynek oferuje szeroką gamę produktów, a wybór odpowiedniego wypełniacza jest kluczowy dla uzyskania trwałego i estetycznego efektu. Przyjrzyjmy się zatem bliżej temu zagadnieniu, analizując dostępne opcje.

Przyglądając się bliżej materiałom wykorzystywanym do naprawy podłóg winylowych, można dostrzec pewne trendy i preferencje wynikające z właściwości samych paneli. Poniższa tabela przedstawia porównanie popularnych rozwiązań pod kątem kluczowych cech:

Dane te wyraźnie pokazują, że choć akryl kusi ceną i łatwością malowania, jego niska elastyczność i słaba wodoodporność dyskwalifikują go w wielu przypadkach, zwłaszcza gdy szczeliny pracują. Silikon zapewnia elastyczność i wodoodporność, idealny np. przy listwach w łazience, ale dopasowanie koloru i brak możliwości malowania mogą być problemem. To właśnie dlatego wypełnienie szczelin w panelach winylowych przy użyciu specjalistycznych mas dedykowanych do tego typu podłóg często okazuje się najlepszym rozwiązaniem, łączącym elastyczność, trwałość, wodoodporność i estetyczne dopasowanie koloru i struktury.

Powyższa analiza skłania do głębszego zastanowienia się nad naturą problemu szczelin i charakterystyką podłóg winylowych. Paneli winylowe, zwłaszcza te pływające (nieklejone do podłoża), są materiałem "pracującym". Reagują na zmieniające się warunki otoczenia, przede wszystkim na temperaturę i wilgotność powietrza. Zrozumienie tej dynamiki jest kluczowe nie tylko do wyboru odpowiedniego wypełniacza, ale także do wdrożenia działań prewencyjnych, które minimalizują ryzyko ponownego pojawienia się szczelin w przyszłości.

Jak wybrać odpowiedni wypełniacz do szczelin w panelach winylowych?

Wybór odpowiedniego materiału do wypełniania szczelin w panelach winylowych może wydawać się prosty, ale różnorodność dostępnych opcji potrafi przyprawić o zawrót głowy, prawda? To trochę jak wybór farby do ścian w nieskończonej palecie kolorów – bez przewodnika łatwo się pogubić.

Na rynku dostępne są przede wszystkim trzy główne kategorie produktów, które teoretycznie mogłyby posłużyć do tego celu: akryle, silikony i dedykowane masy naprawcze do podłóg drewnianych i winylowych.

Każdy z tych materiałów ma swoje specyficzne właściwości, które sprawiają, że nadaje się do innych zastosowań. Kluczem jest zrozumienie tych różnic i dopasowanie wypełniacza do specyfiki problemu i wymagań estetycznych.

Zacznijmy od akrylu. Jest to produkt wodny, bardzo łatwy w aplikacji i czyszczeniu (zanim wyschnie, oczywiście!). Akryl jest często stosowany do wypełniania szczelin między ścianą a listwą przypodłogową.

Jego główną zaletą, oprócz łatwości użycia i stosunkowo niskiej ceny (ok. 10-20 zł za tubę 300 ml), jest możliwość malowania po wyschnięciu. To oznacza, że można go idealnie dopasować do koloru listwy czy ściany.

Jednakże, akryl ma dość niską elastyczność po utwardzeniu. Podłoga winylowa, zwłaszcza "pływająca", pracuje - kurczy się i rozszerza pod wpływem zmian temperatury i wilgotności.

Zastosowanie sztywnego akrylu w pracującej szczelinie między panelami niemal gwarantuje, że po krótkim czasie wypełnienie po prostu popęka i wypadnie. Nie jest to zatem dobry wybór do samych szczelin między panelami.

Przejdźmy do silikonu. Silikon jest znacznie bardziej elastyczny niż akryl. Jest też zazwyczaj wodoodporny, co sprawia, że jest świetnym wyborem do uszczelniania miejsc narażonych na wilgoć, np. wokół wanny czy umywalki.

Neutralne silikony sanitarne (bez intensywnego zapachu octu) są mniej agresywne dla winylu i mogą być rozważane w miejscach, gdzie panel styka się z powierzchnią wymagającą szczelności, np. wzdłuż kabiny prysznicowej.

Silikon jest trwały i dobrze radzi sobie z ruchami dylatacyjnymi. Występuje w różnych kolorach, ale paleta barw jest zazwyczaj ograniczona w porównaniu do mas naprawczych.

Co ważne, silikony są generalnie bardzo trudne, jeśli nie niemożliwe do malowania standardowymi farbami. Jeśli zależy Ci na idealnym dopasowaniu koloru do panelu, silikon rzadko będzie optymalnym wyborem.

Dodatkowo, konsystencja silikonu sprawia, że jego precyzyjne nałożenie w wąskiej szczelinie między panelami może być trudne, a nadmiar produktu jest ciężki do usunięcia z powierzchni winylu bez ryzyka jego uszkodzenia czy pozostawienia tłustych śladów.

Dochodzimy do dedykowanych mas naprawczych i wypełniaczy do paneli winylowych. To często produkty na bazie żywic, czasami nazywane "płynnym winylem" lub "wypełniaczami do laminatów i winylu".

Ich kluczową zaletą jest formuła stworzona specjalnie do wypełniania szczelin w podłogach pływających, które pracują. Charakteryzują się one odpowiednią elastycznością, która pozwala im reagować na niewielkie ruchy paneli.

Co równie ważne, producenci tych mas oferują je w szerokiej palecie kolorów, które naśladują barwy i wzory popularnych podłóg winylowych i laminowanych.

Niektóre z tych mas zawierają nawet drobne włókna lub pigmenty, które imitują strukturę drewna lub kamienia, czyniąc naprawę niemal niewidoczną.

Dedykowane masy są zazwyczaj nieco droższe niż akryl czy silikon (cena tuby 300 ml może wahać się od 30 do nawet ponad 80 zł, a zestawy naprawcze do mniejszych ubytków są jeszcze droższe), ale ich skuteczność i estetyka są nieporównywalnie lepsze w kontekście szczelin między panelami.

Szybkość utwardzania dedykowanych mas bywa różna – od kilku do kilkudziesięciu godzin, ale zazwyczaj jest to czas wystarczający do pełnego związania i umożliwienia ponownego użytkowania podłogi.

Przy wyborze dedykowanej masy zwróć uwagę na jej przeznaczenie (czy jest do paneli winylowych, nie tylko laminowanych), gamę dostępnych kolorów i upewnij się, że producent oferuje kolor najlepiej pasujący do Twojej podłogi.

Dobrym pomysłem jest zabranie ze sobą kawałka panela (np. resztki po montażu) do sklepu, aby porównać kolory "na żywo". Internetowe wzorniki kolorów mogą nieco odbiegać od rzeczywistości.

Niektóre specjalistyczne zestawy naprawcze nie są w tubach, a w formie pałeczek wosku (do topienia) lub past w małych słoiczkach, wymagających nałożenia szpachelką.

Są one zazwyczaj przeznaczone do naprawy punktowych uszkodzeń, takich jak wgniecenia czy rysy, a nie do wypełniania długich szczelin między panelami, więc upewnij się, że wybierasz produkt odpowiedni do typu problemu.

Podsumowując, podczas gdy akryl i silikon mają swoje zastosowanie w innych miejscach pomieszczenia, do samego wypełnienia szczelin między panelami winylowymi zdecydowanie rekomendowane są dedykowane masy naprawcze. Oferują one najlepsze połączenie elastyczności, trwałości i możliwości estetycznego dopasowania koloru, co jest kluczowe dla trwałej i praktycznie niewidocznej naprawy.

Inwestycja w nieco droższy, specjalistyczny produkt zwróci się w postaci satysfakcji z dobrze wyglądającej podłogi i uniknięcia konieczności ponownego wypełniania szczelin co kilka miesięcy. Pamiętaj, że dobrze dobrany wypełniacz to połowa sukcesu – drugą połowę stanowi właściwe przygotowanie powierzchni i precyzyjne wykonanie pracy.

Przygotowanie szczelin w panelach winylowych do wypełnienia

Zanim chwycimy za tubę z magicznym wypełniaczem, czeka nas etap, bez którego cała praca może pójść na marne – przygotowanie. To trochę jak malowanie ścian – nawet najlepsza farba nie będzie wyglądać dobrze na zakurzonym i nierównym podłożu.

Pierwszym i absolutnie kluczowym krokiem jest dokładne wyczyszczenie szczelin. Muszą być wolne od kurzu, brudu, resztek kleju, a nawet najdrobniejszych paprochów.

Wyobraź sobie, że wypełniasz szczelinę, w której siedzi ziarenko piasku. Wypełniacz nie przylgnie dobrze do krawędzi panela w tym miejscu, tworząc słaby punkt, który w przyszłości może skutkować pęknięciem wypełnienia lub jego wykruszeniem.

Do czyszczenia najlepiej użyć odkurzacza ze szczotkową końcówką lub nawet końcówką szczelinową, która pozwoli wniknąć głęboko w szparę. Można też użyć sprężonego powietrza w puszce (takiego do czyszczenia klawiatur) do wydmuchania zanieczyszczeń.

Po odkurzeniu warto przetrzeć krawędzie szczeliny wilgotną, ale nie mokrą szmatką, aby usunąć ewentualny przylegający kurz lub tłuste ślady. Woda musi być czysta.

Jeśli krawędzie szczeliny są wyraźnie brudne lub zatłuszczone, można użyć łagodnego detergentu rozcieńczonego w wodzie, ale bardzo oszczędnie. Pamiętaj, że powierzchnia winylu jest delikatna.

Po użyciu wilgotnej szmatki lub detergentu, kluczowe jest, aby szczelina była CAŁKOWICIE sucha przed nałożeniem wypełniacza. Wilgoć może osłabić przyczepność niektórych materiałów i zakłócić proces utwardzania.

Jeśli czyściłeś na mokro, pozostaw podłogę do wyschnięcia na kilka godzin, upewnij się, że pomieszczenie jest dobrze wentylowane. Można przyspieszyć ten proces używając wentylatora.

Kolejnym ważnym krokiem jest zabezpieczenie powierzchni paneli wzdłuż szczeliny taśmą malarską. Wiecie jak to jest – nawet najbardziej precyzyjne ręce mogą czasem zadrżeć.

Naklejenie taśmy malarskiej po obu stronach szczeliny, w niewielkiej odległości (np. 1-2 mm) od jej krawędzi, stworzy czystą linię i ułatwi usunięcie nadmiaru wypełniacza, zanim wyschnie i przyczepi się do panela na dobre.

Taśma powinna być dobrze dociśnięta do powierzchni panela, aby wypełniacz nie podciekł pod nią. Użyj taśmy o niskiej przyczepności, przeznaczonej do delikatnych powierzchni, aby uniknąć uszkodzenia warstwy wierzchniej panela podczas jej usuwania.

Szerokość szczeliny również ma znaczenie. Wypełniacze są projektowane do pracy w określonym zakresie szerokości szczelin (np. 2-10 mm). Bardzo szerokie szczeliny (np. ponad 10-15 mm) mogą wymagać zastosowania tzw. sznura dylatacyjnego (profile uszczelniające do dylatacji), który umieszcza się na dnie szczeliny przed nałożeniem wypełniacza.

Sznur dylatacyjny (dostępny w różnych średnicach, np. 6 mm, 8 mm, 10 mm) pełni kilka funkcji: ogranicza zużycie wypełniacza, zapobiega jego wpadaniu w głąb szczeliny pod podłogę i zapewnia, że wypełniacz tworzy odpowiedni, elastyczny mostek między krawędziami paneli, a nie tylko wypełnia całą głębokość szczeliny.

Upewnij się, że panele wokół szczeliny są stabilne i nie ma luzów. Jeśli panel jest luźny, wypełnienie może pęknąć wraz z jego ruchem. W takim przypadku należy najpierw spróbować ustabilizować panel, np. poprzez poprawę połączenia zamkowego z sąsiednimi panelami (jeśli jest to możliwe bez demontażu).

W przypadku uszkodzonych zamków paneli, samo wypełnienie szczeliny może nie być rozwiązaniem długoterminowym. Uszkodzony panel lub sekcja podłogi mogą wymagać wymiany.

Temperatura pomieszczenia i wilgotność powietrza również odgrywają rolę w procesie przygotowania i aplikacji. Wiele wypełniaczy najlepiej aplikuje się w temperaturze pokojowej (ok. 18-25°C) i umiarkowanej wilgotności (40-60%).

Unikaj wypełniania szczelin, gdy temperatura w pomieszczeniu jest ekstremalnie niska lub wysoka, ponieważ może to wpłynąć na właściwości aplikacyjne i czas utwardzania wypełniacza.

Dobre przygotowanie to fundament sukcesu. Poświęć odpowiednio dużo czasu na dokładne wyczyszczenie i zabezpieczenie obszaru pracy. To te detale decydują o estetyce i trwałości wykonanej naprawy. Bez tego nawet najlepszy wypełniacz nie zda egzaminu.

Krok po kroku: Wypełnianie szczelin w panelach winylowych

Masz już wybrany dedykowany wypełniacz do paneli winylowych, a szczeliny zostały starannie przygotowane – czyste, suche i zabezpieczone taśmą malarską. Czas na najważniejszy moment: samą aplikację. To trochę jak wyciskanie kremu dekoracyjnego z rękawa cukierniczego – precyzja jest kluczowa.

Zacznij od przygotowania tuby z wypełniaczem. Odetnij końcówkę kartusza pod kątem około 45 stopni. Wielkość otworu powinna być nieco mniejsza niż szerokość szczeliny, którą będziesz wypełniać.

Mały otwór pozwala na lepszą kontrolę nad ilością wyciskanego materiału i umożliwia precyzyjne skierowanie go dokładnie w środek szczeliny. Zawsze lepiej zacząć od mniejszego otworu i ewentualnie go powiększyć, jeśli okaże się za mały.

Umieść tubę w pistolecie do wyciskania mas. Najprostsze, mechaniczne pistolety (kosztujące ok. 15-30 zł) w zupełności wystarczą do domowych zastosowań. Wprowadź końcówkę tuby głęboko w szczelinę, tak aby wypełniacz docierał do samego jej dna (lub do sznura dylatacyjnego, jeśli był używany).

Wyciskaj masę powoli i równomiernie, przesuwając pistolet wzdłuż szczeliny ze stałą prędkością. Staraj się, aby wypełniacz całkowicie wypełnił szczelinę, tworząc lekki "naddatek" ponad powierzchnię paneli.

Nie nakładaj zbyt dużo materiału – nadmiar trudniej usunąć. Lepiej nałożyć trochę mniej i ewentualnie dodać drugą, cienką warstwę, niż borykać się z ogromnymi ilościami nadmiaru.

Po nałożeniu wypełniacza na odcinek około 30-50 cm (zanim zacznie schnąć), przystąp natychmiast do wygładzenia i usunięcia nadmiaru. Czas jest tutaj kluczowy, szczególnie w przypadku szybko schnących mas.

Do wygładzenia użyj dedykowanej szpatułki do mas spoinowych (silikonowych/akrylowych) lub nawet palca zanurzonego w wodzie z niewielką ilością płynu do mycia naczyń (niektórzy wolą tę metodę ze względu na "czucie" powierzchni).

Prowadź szpatułkę lub palec pod niewielkim kątem, delikatnie dociskając, tak aby wypełniacz wniknął głęboko w szczelinę i powierzchnia stała się gładka, zrównana z powierzchnią paneli.

Pamiętaj, aby usunąć CAŁY nadmiar wypełniacza z powierzchni paneli obok szczeliny. Dedykowana masa do paneli, która raz stwardnieje na powierzchni, może być bardzo trudna do usunięcia bez pozostawienia śladów czy uszkodzenia panela.

Użyj czystej szmatki (papierowej lub bawełnianej) lekko zwilżonej odpowiednim rozpuszczalnikiem, wskazanym przez producenta wypełniacza (dla mas wodnych – woda, dla innych – może to być np. alkohol izopropylowy czy inny, delikatny dla winylu środek). Przecieraj delikatnie powierzchnię panela wzdłuż szczeliny, usuwając wszelkie pozostałości.

Ważne: po przetarciu wilgotną szmatką, od razu przetrzyj ponownie suchą szmatką, aby usunąć wszelką wilgoć i rozpuszczalnik z powierzchni panela. Unikniesz w ten sposób powstania matowych plam lub zmian w strukturze winylu.

Po wygładzeniu odcinka i usunięciu nadmiaru, natychmiast usuń taśmę malarską, pociągając ją delikatnie wzdłuż szczeliny, pod kątem. Nie czekaj, aż wypełniacz wyschnie – może to spowodować poszarpanie krawędzi wypełnienia lub oderwanie części materiału wraz z taśmą.

Po usunięciu taśmy, sprawdź, czy krawędź wypełnienia jest gładka i równa. Jeśli gdzieś pojawił się niewielki ubytek lub nierówność, możesz ostrożnie nanieść niewielką ilość wypełniacza na czubku palca (zwilżonego wodą/środkiem poślizgowym) i delikatnie go wyrównać.

Kontynuuj wypełnianie kolejnych odcinków szczeliny, pracując metodycznie, etapami – aplikacja, wygładzanie, usuwanie nadmiaru, usunięcie taśmy.

Po wypełnieniu wszystkich szczelin pozostaw podłogę do całkowitego wyschnięcia zgodnie z zaleceniami producenta wypełniacza. Czas schnięcia zależy od typu masy, grubości warstwy, temperatury i wilgotności w pomieszczeniu (może wynosić od kilku godzin do 2-3 dni).

W tym czasie unikaj chodzenia po świeżo wypełnionych szczelinach i nie narażaj ich na wilgoć czy obciążenia. Pełne utwardzenie masy jest niezbędne do uzyskania jej optymalnych właściwości, w tym elastyczności.

Jeśli po wyschnięciu zauważysz niewielkie niedoskonałości, np. lekkie "zapadnięcie" wypełnienia (co rzadko zdarza się przy dedykowanych masach, ale możliwe np. przy niektórych akrylach), w teorii można nałożyć drugą, bardzo cienką warstwę po całkowitym utwardzeniu pierwszej, ale zazwyczaj nie jest to konieczne przy dobrym produkcie i precyzyjnej aplikacji.

Pamiętaj, że praktyka czyni mistrza. Pierwsze kilka centymetrów wypełnionej szczeliny może nie być idealne, ale szybko nabierzesz wprawy. Ważne, aby działać metodycznie, nie śpieszyć się i skupić się na precyzji na każdym etapie – od wyciskania po wygładzanie i czyszczenie.

Dlaczego powstają szczeliny w panelach winylowych i jak im zapobiegać?

Zrozumienie, dlaczego powstają szczeliny w panelach winylowych, to pierwszy, fundamentalny krok do skutecznego zapobiegania problemowi. Trochę jak w medycynie – diagnoza jest niezbędna, zanim zaczniemy leczenie.

Winylowe panele, choć charakteryzują się dużą stabilnością wymiarową w porównaniu np. do podłóg drewnianych, nie są całkowicie niewrażliwe na czynniki zewnętrzne. Podłoga to w pewnym sensie "żywy organizm", który reaguje na zmiany otoczenia – zwłaszcza te dotyczące temperatury i wilgotności.

Panele winylowe, podobnie jak większość materiałów, podlegają zjawisku rozszerzalności cieplnej. Gdy temperatura w pomieszczeniu rośnie (np. w upalne lato lub podczas intensywnego ogrzewania zimą), materiał, z którego wykonane są panele, nieznacznie zwiększa swoją objętość.

Z kolei, gdy temperatura spada, panele kurczą się. Podobnie reagują na zmiany wilgotności powietrza, choć w mniejszym stopniu niż panele laminowane czy drewniane. Zwiększona wilgotność może powodować niewielkie pęcznienie, a suchość – kurczenie się.

Te cykliczne, choć na pierwszy rzut oka minimalne, zmiany objętości paneli mogą z czasem prowadzić do powstawania szczelin, zwłaszcza jeśli panele nie mają wystarczającej przestrzeni, aby swobodnie "pracować".

Główną przyczyną tego braku swobody jest błąd montażowy – brak odpowiedniej dylatacji. Dylatacja to celowo pozostawiona szczelina (zazwyczaj około 5-10 mm) wokół krawędzi podłogi, wszędzie tam, gdzie styka się ona ze stałymi elementami: ścianami, słupami, progami, rurami CO, ciężkimi szafami wnękowymi itp.

Wyobraźmy sobie sytuację, gdy panele zostały ułożone "na styk" ze ścianą. W upalne lato, gdy temperatura wzrasta i panele się rozszerzają, nie mają gdzie się podziać. Naprężenia narastają, a podłoga szuka ujścia dla tej energii.

Skutkiem może być nie tylko powstawanie szczelin między panelami (gdy "ciągną" za sobą kolejne elementy), ale nawet wybrzuszenie podłogi w centrum pomieszczenia – efekt, który potrafi poważnie uszkodzić panele.

Brak odpowiedniej dylatacji jest jednym z najczęstszych grzechów podczas układania podłóg pływających i głównym winowajcą nieestetycznych szpar pojawiających się po pewnym czasie użytkowania.

Innym błędem montażowym, który może przyczynić się do powstawania szczelin, jest układanie paneli na nierównym podłożu. Podłoże pod panelami winylowymi powinno być idealnie gładkie i równe.

Dopuszczalna tolerancja nierówności to zazwyczaj 2-3 mm na długości 2 metrów. Jeśli podłoże jest bardziej nierówne, panele nie będą przylegały do siebie idealnie.

Naprężenia wynikające z uginania się paneli na nierównościach podłoża osłabiają zamki, co z czasem może prowadzić do ich rozłączenia i powstawania szczelin.

Trochę jak próba ułożenia idealnie prostych klocków na pofalowanej powierzchni – prędzej czy później coś "puści".

Co ciekawe, panele winylowe LVT (Luxury Vinyl Tiles/Planks) są generalnie bardziej odporne na nierówności podłoża niż panele laminowane, ale wciąż wymagają starannego przygotowania podkładu.

Dodatkowym czynnikiem ryzyka, który może przyczyniać się do powstawania szczelin, jest jakość samych paneli. Nie oszukujmy się, cena często idzie w parze z jakością.

Tańsze panele mogą być mniej precyzyjnie wykonane. Szczególnie zamki (system łączenia paneli na pióro i wpust) mogą być słabsze, mniej dokładnie spasowane, a ich tolerancje wymiarowe większe.

Taka niska precyzja produkcji oznacza, że panele już na etapie montażu mogą nie tworzyć idealnie zwartej powierzchni, a ryzyko rozłączenia zamków i powstania szczelin podczas pracy podłogi (wynikającej ze zmian temperatury/wilgotności) jest wyższe.

Aby zapobiegać powstawaniu szczelin, kluczowe jest przede wszystkim: 1. Odpowiednie przygotowanie podłoża – musi być równe, suche i czyste. Jeśli podłoże jest nierówne, konieczne jest jego wyrównanie masą samopoziomującą.

2. Zapewnienie odpowiedniej dylatacji podczas montażu – pozostawienie szczeliny o szerokości ok. 5-10 mm wokół wszystkich stałych elementów pomieszczenia. Taśma dylatacyjna przy ścianach jest tutaj nieocenionym pomocnikiem.

3. Aklimatyzacja paneli – przed montażem panele powinny leżeć w pomieszczeniu, w którym będą układane, przez minimum 48 godzin (a najlepiej 72 godziny) w pozycji poziomej, w oryginalnych opakowaniach.

Pozwala to panelom dostosować się do temperatury i wilgotności panującej w docelowym pomieszczeniu, minimalizując ruchy wymiarowe po montażu.

4. Utrzymanie stabilnych warunków klimatycznych w pomieszczeniu – w miarę możliwości unikaj drastycznych wahań temperatury i wilgotności. Ogrzewaj pomieszczenie w zimie i dbaj o odpowiednią wentylację latem.

5. Wybór paneli dobrej jakości – inwestycja w panele renomowanego producenta z pewnym systemem zamków minimalizuje ryzyko ich rozłączenia.

Często, mimo dołożenia wszelkich starań, pojedyncze, niewielkie szczeliny mogą się pojawić, zwłaszcza w dużych pomieszczeniach, gdzie suma drobnych ruchów paneli kumuluje się na większym obszarze. W takich sytuacjach doraźne wypełnienie szczeliny dedykowanym wypełniaczem jest najbardziej praktycznym rozwiązaniem, o ile podstawowe błędy (jak brak dylatacji) zostały wyeliminowane.

Pamiętajmy, że zapobieganie jest zawsze lepsze i mniej kosztowne niż leczenie. Dbałość o prawidłowy montaż i odpowiednie warunki użytkowania to najlepsza polisa na piękną i trwałą podłogę winylową bez niechcianych szczelin.

A oto prosta wizualizacja porównania elastyczności typowych wypełniaczy: