Jak ciąć panele winylowe? Najlepsze metody i narzędzia 2025

Marzy Ci się nowa podłoga winylowa, ale wizja jej montażu spędza Ci sen z powiek? W szczególności kwestia docięcia tych wszystkich niestandardowych kształtów czy dopasowania ich do narożników? Zastanawiasz się, Jak ciąć panele winylowe, aby zrobić to sprawnie, czysto i co najważniejsze – prosto? Choć metod jest kilka, dla wielu majsterkowiczów kluczem do sukcesu okazuje się zwykły nóż techniczny w połączeniu z liniałem, oferujący zaskakującą precyzję i łatwość użycia w typowych sytuacjach domowych.

W świecie obróbki materiałów podłogowych, wybór odpowiedniego narzędzia potrafi diametralnie zmienić przebieg pracy i jej efekt. Przeprowadziliśmy przegląd popularnych metod, analizując ich kluczowe parametry z punktu widzenia typowego użytkownika DIY. Poniższe zestawienie prezentuje orientacyjne porównanie najczęściej stosowanych rozwiązań, pomagając zorientować się w ich możliwościach.

Jak widać, każda metoda ma swoje mocne i słabe strony, ściśle związane z nakładem finansowym, poziomem umiejętności oraz specyfiką planowanej pracy. Wybór zależy od skali przedsięwzięcia i rodzaju cięć, jakich będziemy potrzebować najczęściej. Czy zależy nam na szybkiej instalacji dużej powierzchni, czy na precyzyjnym dopasowaniu wokół wielu przeszkód, analiza powyższych danych pozwala podjąć świadomą decyzję, zanim wybierzemy się na zakupy.

Aby lepiej zilustrować różnice w nakładzie pracy, kosztach narzędzi oraz zalecanym zastosowaniu poszczególnych metod cięcia paneli winylowych, przygotowaliśmy porównawczy wykres. Przedstawia on w syntetyczny sposób kluczowe aspekty, które warto rozważyć, planując prace z podłogą winylową. Daje to pogląd na to, która metoda może być najbardziej efektywna w danej sytuacji.

Cięcie paneli winylowych nożem technicznym

Ach, stary, dobry nóż techniczny – niepozorny bohater wielu remontów i napraw, prawda? Kiedy myślisz o tym, czym ciąć panele winylowe bez generowania pyłu, hałasu i bez wydawania fortuny na specjalistyczne maszyny, często właśnie on przychodzi na myśl jako pierwszy. Jego prostota jest wręcz genialna.

Narzędzie to, znane też jako nóż introligatorski czy tapetowy, składa się zazwyczaj z metalowej lub plastikowej rękojeści i wysuwanego, łamanego ostrza. Łamane ostrza to strzał w dziesiątkę, bo kiedy czubek się stępi (a stępi się szybko na twardym winylu!), po prostu odłamujesz zużyty fragment i masz znowu idealnie ostrą krawędź. Paczka dziesięciu zapasowych ostrzy to koszt rzędu 5-10 złotych, a starczy na całkiem sporo cięcia.

Jak więc poradzić sobie z panelami winylowymi, używając tylko noża technicznego? To metoda bazująca na nacięciu warstwy wierzchniej i winylowego rdzenia, a następnie przełamaniu panela wzdłuż tej linii. Brzmi prosto, i w dużej mierze tak jest, o ile zachowamy kilka podstawowych zasad. Precyzja jest tu kluczowa, a osiągniemy ją dzięki liniałowi.

Zapomnij o wolnej ręce, chyba że lubisz zygzaki! Metalowy liniał to Twój najlepszy przyjaciel przy tej metodzie. Powinien być solidny, najlepiej antypoślizgowy, o długości co najmniej 60-80 cm, żeby objąć większość szerokości panela. Liniał przykładamy ściśle do wyznaczonej linii cięcia, mocno dociskamy ręką i prowadzimy nóż wzdłuż jego krawędzi.

Pamiętaj, że nie próbujemy przeciąć panela na raz. To nie kartka papieru! Sekretem jest wykonanie kilku powolnych, stanowczych nacięć. Pierwsze nacięcie ma tylko "zaznaczyć" linię i lekko wgryźć się w powierzchnię. Drugie i kolejne nacięcia pogłębiają rysę, przechodząc przez warstwę ścieralną i winylowy rdzeń. W zależności od grubości panela (typowe panele winylowe LVT/SPC mają od 3 do 8 mm grubości), może to wymagać od 3 do 5, a nawet więcej przeciągnięć.

Ostrze noża powinno być stale ostre – to mantra tej metody. Kiedy tylko poczujesz, że ciągnie zamiast ciąć gładko, łam od razu kolejny segment. Tępe ostrze to gwarancja poszarpanej krawędzi, frustracji i marnowania materiału. Koszt zapasowych ostrzy jest na tyle niski, że nie ma sensu na nich oszczędzać.

Gdy rysa będzie wystarczająco głęboka – powinnaś widzieć wyraźne wcięcie w większości grubości panela – wystarczy położyć panel na stabilnej krawędzi stołu lub specjalnego narzędzia do cięcia paneli, tak aby linia nacięcia znalazła się dokładnie na krawędzi. Szybki, energiczny nacisk w dół spowoduje czyste przełamanie panelu wzdłuż rysy. Jeśli panel nie chce się przełamać gładko, rysa jest za płytka.

Co ciekawe, nożem technicznym najlepiej tnie się winyl od strony "prawej", czyli tej użytkowej, a przełamuje od strony "lewej" (podkładu lub spodniej warstwy winylowej). W ten sposób minimalizujemy ryzyko uszkodzenia wierzchniej warstwy i uzyskujemy najczystszą krawędź od strony widocznej. Odcięty element może mieć lekkie nierówności od spodu, ale nie ma to wpływu na montaż ani wygląd.

Nóż techniczny sprawdza się doskonale przy prostych, liniowych cięciach, np. skracaniu paneli na końcach rzędów, cięciu wzdłuż ściany czy wycinaniu prostokątnych wcięć na przykład na styku ze ościeżnicą. W przypadku cięcia wokół rur hydraulicznych czy bardziej skomplikowanych kształtów, ta metoda staje się niepraktyczna i wręcz niemożliwa do zastosowania. To ograniczenie, o którym trzeba pamiętać.

Zaletą tej metody, poza niskim kosztem i minimalnym zapyleniem, jest też jej mobilność. Nóż i liniał zmieszczą się w kieszeni lub małej torbie narzędziowej. Możesz ciąć panele bezpośrednio w pomieszczeniu, w którym je kładziesz, co oszczędza czas na ciągłe chodzenie do garażu czy na balkon z większą maszyną. Jest to więc idealne rozwiązanie do pracy w mieszkaniu czy na małym metrażu.

Jednak jest i druga strona medalu. Cięcie dużej ilości paneli w ten sposób może być męczące dla ręki, zwłaszcza jeśli masz do pocięcia kilkadziesiąt metrów kwadratowych podłogi. Wymaga powtarzalnego, precyzyjnego ruchu nożem i sporej siły nacisku, by zagłębić rysę na tyle, aby panel czysto pękł. Przy cienkich panelach (ok. 3-4 mm) idzie to szybciej, ale przy grubych (5-8 mm z rdzeniem SPC) to już prawdziwy trening.

Nasz redakcyjny kolega, z którym pracowaliśmy nad tym artykułem, opowiadał niedawno zabawną anegdotę ze swojego pierwszego samodzielnego montażu winyli. Próbował naciąć gruby panel jednym ruchem, myśląc, że pójdzie jak z kartonem. Efekt? Ostrze wbiło się w deskę, a panel nawet nie drgnął. Dopiero gdy zmienił taktykę na wielokrotne, stopniowe nacięcia, praca ruszyła z miejsca. To klasyczny przykład tego, że w DIY pośpiech jest złym doradcą.

Metoda noża technicznego jest także stosunkowo wolna w porównaniu do narzędzi elektrycznych. Pocięcie jednego panelu, wraz z odmierzaniem i rysowaniem linii, może zająć kilkadziesiąt sekund, a nawet minutę przy pierwszych próbach. Przy dużym projekcie to suma, która się odkłada. Mimo to, dla wielu osób, które kładą panele w jednym czy dwóch pokojach i nie są profesjonalistami, te niedogodności są w pełni akceptowalne w zamian za oszczędność i brak hałasu.

Istnieją również specjalistyczne noże do cięcia paneli winylowych, które mają szersze ostrza i specjalne uchwyty do łatwiejszego przełamywania. Choć są droższe niż zwykły nóż techniczny (koszt od 100 do 300 PLN), mogą przyspieszyć pracę i być wygodniejsze, zwłaszcza przy większych projektach. Zasada działania jest jednak identyczna – nacinasz i łamiesz. Stanowią one pewnego rodzaju kompromis między prostotą noża technicznego a wydajnością narzędzi elektrycznych.

W kontekście docinania paneli winylowych, nóż techniczny wyróżnia się jako narzędzie najbardziej przystępne i najmniej "inwazyjne". Nie brudzi, nie hałasuje, jest bezpieczny (pod warunkiem zachowania ostrożności z ostrzem) i łatwy w obsłudze po krótkim treningu. Jest to narzędzie, które każdy majsterkowicz powinien mieć w swoim arsenale, niezależnie od tego, czy planuje kłaść winyle, czy po prostu potrzebuje czegoś do otwierania paczek i precyzyjnego cięcia cienkich materiałów.

Jeśli planujesz duży projekt lub masz do czynienia z bardzo grubymi panelami, warto rozważyć inne opcje, ale dla standardowego remontu, gdy potrzebujesz zrobić kilkadziesiąt prostych cięć, metoda nacinania i łamania za pomocą noża technicznego i solidnego liniału to wciąż jedna z najefektywniejszych i najbardziej polecanych strategii. To takie trochę retro-rozwiązanie w nowoczesnym świecie, które po prostu działa.

Cięcie paneli winylowych pilarką

Przechodzimy teraz do cięższej artylerii w świecie obróbki drewna i materiałów drewnopochodnych, która z powodzeniem radzi sobie także z panelami winylowymi – pilarek. Mowa tu o pilarkach ręcznych (zwanych też tarczowymi) oraz stołowych. Obie pozwalają na szybkie i precyzyjne cięcie paneli winylowych, ale każda ma swoją specyfikę i ograniczenia.

Pilarka stołowa to maszyna marzeń dla każdego, kto ceni sobie precyzję i powtarzalność cięć prostych. Posiada stół roboczy, na którym kładzie się materiał, oraz regulowane prowadnice i kątowniki. Wystarczy ustawić odległość tarczy od prowadnicy bocznej, a każdy cięty element będzie identycznej szerokości. Można również łatwo ustawić kąt cięcia, co przydaje się np. przy podłogach układanych w jodełkę, gdzie potrzebne są cięcia pod kątem 45 stopni.

Praca z pilarką stołową jest względnie komfortowa, bo panel jest stabilnie położony na stole. Operator skupia się jedynie na równomiernym posuwie materiału. Modele z możliwością podłączenia odkurzacza przemysłowego znacząco redukują zapylenie, które bez odciągu jest po prostu potężne. Pilarka stołowa to narzędzie dla tych, którzy podchodzą do remontu na poważnie lub planują układać podłogi nie tylko u siebie.

Jest to jednak inwestycja. Ceny przyzwoitych pilarek stołowych zaczynają się od około 800-1000 PLN, a profesjonalne modele potrafią kosztować kilka tysięcy. Do tego dochodzi kwestia miejsca – pilarka stołowa zajmuje sporo przestrzeni, a po zakończeniu prac trzeba ją gdzieś składować. Jeśli mieszkasz w bloku bez dużego garażu czy piwnicy, może to być poważna przeszkoda.

Alternatywą jest pilarka ręczna. Jest bardziej mobilna i zajmuje mniej miejsca, ale wymaga większej wprawy w prowadzeniu. Bez dodatkowych akcesoriów, utrzymanie idealnie prostej linii na całej długości panela bywa wyzwaniem. Nawet lekkie zboczenie z toru może skutkować krzywą krawędzią. Dlatego do pilarki ręcznej często dokupuje się prowadnice, np. szyny, które przykładamy do panela i prowadzimy piłę wzdłuż nich. Taki zestaw (pilarka + szyna) to koszt od 500 PLN wzwyż.

Zarówno pilarki ręczne, jak i stołowe, generują sporo pyłu winylowego, który jest bardzo drobny i potrafi osadzić się wszędzie. Dobre maseczki przeciwpyłowe i okulary ochronne to absolutna podstawa bezpieczeństwa i higieny pracy przy użyciu tych narzędzi. Jak mawia jeden doświadczony montażysta, "winylowy pył wchodzi wszędzie, nawet tam, gdzie go nie sypałeś".

Hałas to kolejna kwestia. Praca pilarką jest głośna, znacznie głośniejsza niż cięcie nożem czy nawet wyrzynarką. Słuchawki ochronne są niezbędne, zwłaszcza jeśli planujesz pracować przez dłuższy czas. Nie chcesz chyba zafundować sobie trwałych problemów ze słuchem tylko po to, by uciąć kilka paneli.

Pilarki doskonale sprawdzają się do wykonywania długich, prostych cięć. Jeśli masz do pocięcia wiele paneli wzdłuż, np. zmniejszając ich szerokość na początku lub końcu pomieszczenia, pilarka (szczególnie stołowa z dobrym prowadzeniem) będzie niezrównana pod względem szybkości i precyzji. W krótkim czasie można przygotować kilkadziesiąt idealnie przyciętych sztuk.

Niestety, pilarki tarczowe kompletnie nie nadają się do wycinania skomplikowanych kształtów, łuków czy nawet narożników wewnątrz panelu. Tarcza jest okrągła i wykonuje tylko cięcia liniowe. Chcąc np. wyciąć otwór na rurę od kaloryfera czy wcięcie wokół futryny, będziesz musiał sięgnąć po inne narzędzie, na przykład wyrzynarkę lub, w ostateczności, nóż. Pilarka rozwiązuje problem cięć prostych, ale nie pełen zakres potrzeb przy układaniu podłogi.

Dobór odpowiedniej tarczy jest również kluczowy. Zazwyczaj do cięcia paneli winylowych (szczególnie tych z rdzeniem SPC, który bywa twardy jak kamień) poleca się tarcze z dużą liczbą zębów, przeznaczone do cięcia materiałów drewnopochodnych z powłoką, a nawet aluminium lub tworzyw sztucznych. Taka tarcza zapewnia czystsze cięcie i minimalizuje ryzyko wyszczerbienia krawędzi winylowej. Koszt takiej tarczy to dodatkowe 30-100 PLN.

Przed rozpoczęciem cięcia zawsze warto przeprowadzić test na kawałku odpadu. Sprawdź, czy tarcza daje czyste cięcie i czy nie topi winylu. Zbyt wysokie obroty lub niewłaściwa tarcza mogą powodować nagrzewanie materiału i topienie krawędzi, co zepsuje efekt wizualny i utrudni montaż. Regulacja prędkości obrotowej (jeśli pilarka ma taką funkcję) może pomóc w uzyskaniu lepszego efektu.

Przy cięciu paneli winylowych pilarką, szczególnie ręczną, kluczowe jest solidne podparcie materiału i stabilna pozycja ciała. Panel musi leżeć płasko i nie drgać podczas cięcia. Cięcie na kolanie czy na niestabilnym podłożu to proszenie się o kłopoty – nierówne cięcie, ryzyko wypadku, a nawet uszkodzenia panela.

Doświadczeni fachowcy często stosują pilarkę stołową do masowego przygotowania prostych pasków, np. przycinając wszystkie panele w pierwszym i ostatnim rzędzie na wymiar, a następnie korzystają z wyrzynarki lub noża technicznego do cięć "na miejscu" wokół przeszkód. To pokazuje, że w praktyce rzadko kiedy jedno narzędzie wystarcza do całego montażu, a często trzeba je ze sobą łączyć.

Podsumowując, pilarka, zwłaszcza stołowa, to potężne narzędzie do szybkiego i precyzyjnego cięcia prostych linii w panelach winylowych. Jest jednak kosztowna, wymaga miejsca, generuje dużo hałasu i pyłu, i jest bezużyteczna do wycinania kształtów. Jeśli masz duży projekt, ceniś sobie szybkość i masz gdzie trzymać maszynę, to zdecydowanie warto ją rozważyć jako główne narzędzie do cięć liniowych.

Wyrzynarka do cięcia paneli winylowych

Kiedy nożyk techniczny kapituluje przy próbie wycięcia łuku wokół rury, a pilarka tarczowa z definicji nie ma takiej możliwości, na scenę wkracza wyrzynarka. To narzędzie niezwykle wszechstronne, zaprojektowane właśnie do cięcia krzywych i bardziej skomplikowanych kształtów. Wyrzynarka do cięcia paneli winylowych radzi sobie z tym zadaniem zazwyczaj bardzo sprawnie, o ile operator panuje nad narzędziem.

Wyrzynarka pracuje ruchem posuwisto-zwrotnym brzeszczota. Brzeszczoty do winylu są stosunkowo drobne, co pozwala na płynne zmienianie kierunku cięcia i precyzyjne podążanie za linią, nawet tą skomplikowaną, narysowaną na panelu. Potrafi wycinać okręgi, kwadraty, nieregularne kształty – w zasadzie wszystko, co da się narysować, można próbować wyciąć wyrzynarką.

Jednak właśnie niewielki rozmiar i ruch brzeszczota, który wisi "w powietrzu" pod stopą wyrzynarki, staje się jej największym problemem przy próbie wykonania idealnie prostego cięcia. Brzeszczot ma tendencję do odchylania się na boki lub do przodu, zwłaszcza przy grubych panelach lub przy zbyt szybkim posuwie. Efektem jest często linia cięcia, która jest prosta tylko "mniej więcej", co bywa frustrujące przy cięciu paneli na długość, gdzie zależy nam na równej krawędzi.

Aby zminimalizować ten problem, można użyć prowadnicy – najlepiej specjalnej listwy lub nawet zwykłej, prostej deski czy aluminiowego profilu, który przytwierdzamy do panela ściskami, prowadząc stopę wyrzynarki wzdłuż tej prowadnicy. Pomaga to utrzymać narzędzie na właściwym kursie i uzyskać prostszą linię. Ale nawet wtedy, pionowość cięcia (czyli to, czy krawędź jest idealnie prostopadła do płaszczyzny panela) może być daleka od ideału, szczególnie jeśli brzeszczot jest zużyty lub złej jakości.

Brzeszczoty do wyrzynarek przeznaczone do cięcia tworzyw sztucznych lub paneli laminowanych z drobnym zębem sprawdzą się najlepiej przy winylu. Taki brzeszczot minimalizuje ryzyko poszarpania krawędzi i przegrzewania materiału. Pamiętaj, że zużyte brzeszczoty tną gorzej, mocniej "ciągną" materiał i zwiększają tendencję brzeszczota do odchylania się. Warto mieć zapas i wymieniać je regularnie, gdy tylko poczujesz spadek wydajności cięcia.

Typowa wyrzynarka to koszt w przedziale 150-600 PLN. Jest to zatem wydatek znacznie niższy niż pilarka stołowa, porównywalny z dobrą pilarką ręczną. Do tego dochodzi koszt brzeszczotów – paczka 5 sztuk to zwykle 10-30 PLN. To narzędzie znacznie bardziej przystępne cenowo dla typowego majsterkowicza, który potrzebuje go okazjonalnie.

Podobnie jak w przypadku pilarek, wyrzynarka generuje pył i hałas, choć zazwyczaj w mniejszym stopniu niż pilarka tarczowa. Nadal jednak konieczne jest stosowanie maseczek i okularów ochronnych. Hałas jest dość wysoki, więc słuchawki również są mocno wskazane, zwłaszcza przy dłuższej pracy.

Mój sąsiad, stary wyga od remontów, śmiał się niedawno, że swoją pierwszą podłogę winylową ciął tylko wyrzynarką. "Każdy prosty odcinek wyglądał, jakby rysował go pijany komar" – żartował. Dopiero gdy ktoś mu pokazał trik z przykładaniem prowadnicy, zaczął uzyskiwać akceptowalne rezultaty przy cięciach prostych. To potwierdza, że do precyzyjnych cięć prostych wyrzynarką potrzebna jest albo duża wprawa, albo solidna pomoc w postaci prowadnicy.

Za to do wycinania wcięć, kształtów, czy otworów na rury, wyrzynarka jest praktycznie niezastąpiona. Możesz nawiercić otwór na start brzeszczota (np. w przypadku otworu na rurę w środku panela) i swobodnie podążać za narysowanym kształtem. Przygotowanie paneli wokół futryn, przejść czy innych elementów architektonicznych to "chleb powszedni" dla wyrzynarki. W takich sytuacjach okazuje się nieoceniona, pozwalając na skuteczne cięcie paneli nawet w trudnych miejscach.

Istnieją różne rodzaje wyrzynarek – sieciowe i akumulatorowe, z różną mocą i częstotliwością skoków brzeszczota. Dla paneli winylowych wystarczy podstawowy model sieciowy o mocy około 500-600W. Modele z regulacją prędkości skokowej i funkcją podrzynania (którego zazwyczaj nie używa się do winylu, bo może poszarpać materiał) dają większą kontrolę i elastyczność, ale podstawowa maszyna również da sobie radę.

Przed rozpoczęciem cięcia wyrzynarką zawsze pamiętaj o podłożeniu czegoś pod panel, np. starej deski, styropianu czy kawałka sklejki. Nie chcesz przecież uszkodzić podłogi czy stołu, na którym pracujesz. Stopa wyrzynarki powinna ślizgać się po powierzchni panela, a brzeszczot przechodzić przez winyl i wbijać się w podłożenie. Dodatkowo, cięcie od strony "lewej" panela (czyli tej, która będzie niewidoczna) pomoże ukryć drobne wyszczerbienia krawędzi, które mogą pojawić się od strony wyjściowej brzeszczota.

Mimo swoich ograniczeń w cięciach prostych, wyrzynarka jest bardzo uniwersalnym narzędziem. Przyda się nie tylko do cięcia paneli, ale i do drewna, metalu, plastiku czy ceramiki, w zależności od zastosowanego brzeszczota. To sprawia, że nawet jeśli użyjesz jej tylko do paneli winylowych, masz w domu narzędzie, które pewnie przyda się jeszcze przy wielu innych okazjach. Wielu montażystów traktuje wyrzynarkę jako niezbędne uzupełnienie innych narzędzi, szczególnie do finalnego dopasowania paneli w trudno dostępnych miejscach.

Cięcie paneli winylowych szlifierką

Przyznam szczerze, temat cięcia paneli winylowych szlifierką kątową budzi w naszej redakcji mieszane uczucia, często przechodzące od lekkiego zdziwienia do pełnego sprzeciwu. Chociaż technicznie jest możliwe użycie szlifierki kątowej z odpowiednią tarczą do "przepiłowania" panela winylowego, jest to metoda, której... no cóż, zdecydowanie odradzamy do precyzyjnego, czystego montażu.

Szlifierka kątowa to narzędzie z założenia agresywne, przeznaczone raczej do zgrubnego cięcia metalu, betonu czy szlifowania. Działa na bardzo wysokich obrotach (rzędu 10 000 - 12 000 obr/min) i używa tarcz o stosunkowo dużej średnicy (najpopularniejsze 125 mm). W teorii, dobierając tarczę przeznaczoną do cięcia plastiku, można "przeciąć" nią panel winylowy.

Problemów z tym podejściem jest jednak co niemiara, a pierwszy z nich to precyzja. Tarcza szlifierki jest duża i trudno jest nią uzyskać prostą linię, zwłaszcza na długości. Linia cięcia będzie nierówna, postrzępiona, a krawędzie często przetopione lub nadpalone przez wysoką temperaturę generowaną przez tarcie. To po prostu narzędzie nie do docinania paneli winylowych w sposób estetyczny i montowalny.

Drugi, jeszcze poważniejszy problem, to zapylenie. Szlifierka kątowa to mistrz generowania pyłu, i to pyłu o bardzo drobnej frakcji, który unosi się w powietrzu i osiada wszędzie. Pył winylowy jest drażniący i potencjalnie szkodliwy. Cięcie winylu szlifierką bez profesjonalnego odciągu pyłu to prosta droga do zapylenia całego mieszkania i narażenia dróg oddechowych na wdychanie nieprzyjemnych cząsteczek. Zapomnij o pracy wewnątrz pomieszczeń bez poważnego zabezpieczenia.

Hałas to kolejna kwestia. Szlifierka kątowa jest jednym z najgłośniejszych narzędzi elektrycznych używanych w domowych warunkach. Praca bez słuchawek ochronnych grozi uszkodzeniem słuchu już po krótkim czasie. To narzędzie do użycia na zewnątrz, z pełnym wyposażeniem ochronnym – a nie w salonie, podczas układania podłogi.

Szlifierka kątowa kompletnie nie nadaje się również do wycinania kształtów, wcięć czy narożników. Duża tarcza i agresywny charakter narzędzia uniemożliwiają jakiekolwiek manewry precyzyjnego wycinania. Próba użycia jej do wycięcia otworu na rurę to scenariusz z koszmaru majsterkowicza – nieprecyzyjny, niebezpieczny i niszczący panel.

Dlaczego więc w ogóle ktokolwiek o tym wspomina? Czasem w desperacji, kiedy nie ma się pod ręką żadnego innego narzędzia, a trzeba zrobić "jakieś" cięcie, ktoś może sięgnąć po szlifierkę. Ale traktowanie tego jako metody do układania całej podłogi jest absurdalne. Pewien zaprzyjaźniony wykonawca opowiadał, jak musiał "ratować" podłogę u klienta, który próbował ciąć winyle szlifierką. Połowa paneli na obwodzie pomieszczenia nadawała się do wyrzucenia, a pyłu było tyle, że trzeba było zamawiać firmę sprzątającą.

Oczywiście, szlifierki kątowe to świetne i potrzebne narzędzia, ale do innych zastosowań – cięcia metalowych profili, szlifowania spawów, usuwania rdzy. Mają swoje miejsce w warsztacie, ale to miejsce rzadko kiedy znajduje się obok świeżo kładzionej podłogi winylowej, wymagającej estetycznego wykończenia.

Cena szlifierki kątowej (ok. 100-400 PLN) i tarcz (kilka-kilkanaście złotych) może wydawać się kusząca, ale biorąc pod uwagę niską precyzję, wysokie zapylenie, hałas i ryzyko uszkodzenia paneli, jest to oszczędność pozorna. Zmarnujesz materiał, spędzisz godziny na sprzątaniu, a efekt końcowy będzie co najmniej niezadowalający.

Podsumowując, choć teoretycznie cięcie paneli winylowych szlifierką kątową jest technicznie możliwe, w praktyce jest to metoda wysoce nieodpowiednia. Nie zapewnia wymaganej precyzji, generuje ogromne ilości pyłu i hałasu, i jest niebezpieczna. Zdecydowanie rekomendujemy wybór jednego z pozostałych narzędzi opisanych wcześniej – noża technicznego, pilarki lub wyrzynarki – które są znacznie lepiej przystosowane do specyfiki pracy z panelami winylowymi i pozwalają uzyskać czysty i satysfakcjonujący rezultat.