Ceny Płytek Podłogowych 2025

Planowanie remontu czy budowy nowej podłogi zawsze sprowadza się do pytania o finanse. W centrum tych rozważań często pojawiają się ceny płytek podłogowych, bo przecież to one tworzą ten niepowtarzalny charakter przestrzeni i każdego dnia stąpamy po nich. A więc ile faktycznie kosztują płytki podłogowe? W dużym skrócie, ceny płytek podłogowych wykazują ogromne zróżnicowanie, od kilkudziesięciu złotych za metr kwadratowy po nawet setki, w zależności od rodzaju, jakości, pochodzenia i designu. To skomplikowany labirynt czynników, przez który dziś spróbujemy przejść wspólnie. Warto przyjrzeć się bliżej tej kwestii, bo odpowiedni wybór to nie tylko estetyka, ale i długoterminowa inwestycja.

Zanurzmy się w chłodne, twarde realia rynku ceramicznego. Obserwując rynek przez lata, widać pewne prawidłowości w kształtowaniu się kosztów. Nie jest to żadna czarna magia, raczej splot ekonomii, technologii i popytu. Patrzymy na średnie ujęcia, na dane, które mogą szokować, ale jednocześnie rzucają światło na to, czego możemy się spodziewać, stojąc przed półką pełną ceramiki.

Analizując powyższe przedziały, od razu rzuca się w oczy przepaść między najtańszymi opcjami a tymi z segmentu premium. Ten rozstrzał to nie przypadek, a odzwierciedlenie szeregu zmiennych. Oprócz samej ceny metra kwadratowego płytki, dochodzą jeszcze koszty transportu, kleju, fugi, a przede wszystkim fachowej robocizny. Niejednokrotnie zdarza się, że koszt montażu drogiej płytki wielkoformatowej przewyższa cenę samej płytki. To cały ekosystem kosztów, który musimy brać pod uwagę planując wydatki na nową podłogę.

Rodzaje płytek podłogowych a ich ceny

Zacznijmy naszą podróż przez świat płytek od fundamentalnej klasyfikacji materiałowej. Różne surowce, techniki produkcji i parametry techniczne nieuchronnie przekładają się na różnice w cenach płytek. To trochę jak z samochodami - mały miejski samochód ma inną cenę niż luksusowa limuzyna, choć oba pełnią tę samą podstawową funkcję transportową.

Najbardziej podstawową kategorią są płytki ceramiczne szkliwione. Wykonane z gliny, wypalane w niższej temperaturze, a następnie pokrywane warstwą szkliwa. Są stosunkowo tanie i łatwo dostępne, stanowiąc często

ekonomiczne rozwiązanie

Przechodzimy do gresu – materiału znacznie bardziej wytrzymałego, co natychmiast winduje cenę. Gres jest sprasowany pod bardzo wysokim ciśnieniem, a następnie wypalany w ekstremalnie wysokiej temperaturze. Powoduje to, że jest on znacznie twardszy, mniej nasiąkliwy i bardziej odporny na ścieranie niż tradycyjna ceramika. To właśnie te cechy sprawiają, że jest on preferowanym wyborem na podłogi o dużym natężeniu ruchu, a także na zewnątrz. W zależności od tego, czy jest to gres szkliwiony (pokryty dodatkową warstwą szkliwa) czy gres techniczny (całopowierzchniowy, jednolity w masie), ceny mogą się znacząco różnić.

Gres porcelanowy to już liga wyżej. Wyróżnia się bardzo niską nasiąkliwością (poniżej 0,5%), co czyni go praktycznie odpornym na zamarzanie i plamienie. Całopowierzchniowy gres porcelanowy, którego wzór lub kolor przechodzi przez całą grubość płytki, jest ekstremalnie trwały i idealny do miejsc publicznych, gdzie intensywność użytkowania jest olbrzymia. Jego produkcja jest bardziej skomplikowana i energochłonna, co bezpośrednio wpływa na

koszt metra kwadratowego

Płytki z kamienia naturalnego, takie jak marmur, granit czy trawertyn, to kategoria luksusowa. Ich ceny potrafią być horrendalnie wysokie, co jest naturalnym odzwierciedleniem rzadkości, kosztów wydobycia, obróbki i transportu. Każda płytka z kamienia naturalnego jest unikatowa, posiada swój niepowtarzalny rysunek żył i kolorystykę. Choć niezaprzeczalnie piękne, wymagają też specyficznej pielęgnacji i impregnacji, a ich montaż jest często bardziej skomplikowany. Inwestycja w kamień naturalny to często

inwestycja w jakość

całkowitym budżetem

Na drugim końcu spektrum, choć zyskujące na popularności, są płytki imitujące inne materiały. Gres drewnopodobny to fantastyczny przykład. Nowoczesne techniki druku cyfrowego pozwalają uzyskać zadziwiająco realistyczne odwzorowania słojów i tekstury drewna. Choć są to wciąż płytki gresowe (lub ceramiczne), precyzja wykonania i technologia "połykają" pewne koszty. Mimo to, gres drewnopodobny jest zazwyczaj tańszy od naturalnego drewna parkietowego, jednocześnie oferując nieporównywalnie większą trwałość i odporność na wodę. Podobnie rzecz ma się z płytkami imitującymi beton, metal czy tkaniny – ich cena jest pochodną zaawansowania technologicznego w procesie produkcji i druku. Im bardziej realistyczna i skomplikowana imitacja, tym wyższy

koszt zakupu płytek

Rozmawiając z architektami czy doświadczonymi wykonawcami, często słyszy się anegdoty o klientach, którzy zakochali się w wyglądzie płytki z najdroższego segmentu, kompletnie nie zdając sobie sprawy z jej ceny. "Ale to przecież tylko płytka!" potrafią zawołać ze zdziwieniem. Tak, tylko, że to "tylko płytka" potrafi być dziełem sztuki, wynikiem lat badań, skomplikowanej technologii i użycia rzadkich surowców. Cena nie jest przypadkowa, a zrozumienie, co stoi za poszczególnymi rodzajami materiałów, pomaga w racjonalnym podejściu do planowania wydatków.

Warto też wspomnieć o płytkach specjalistycznych, takich jak płytki klinkierowe czy mozaiki. Klinkier, wypalany w bardzo wysokich temperaturach z specjalnej gliny, charakteryzuje się dużą twardością i odpornością na warunki atmosferyczne, co czyni go idealnym materiałem na tarasy czy schody zewnętrzne. Jego cena jest z reguły wyższa niż podstawowego gresu, ale uzasadniona unikalnymi właściwościami. Mozaiki, składające się z drobnych elementów ceramicznych, szklanych lub kamiennych, klejonych na siatce, są produktem bardzo pracochłonnym w produkcji. Nawet jeśli same "kosteczki" są tanie, koszt ich przygotowania, sortowania i klejenia podnosi

cenę metra kwadratowego płytek

W kontekście rodzajów płytek, trzeba też pamiętać o płytkach z recyklingu lub produkowanych w sposób ekologiczny. Choć ideologicznie słuszne, nowoczesne technologie pozwalające na ponowne wykorzystanie materiałów czy zmniejszenie zużycia energii w produkcji, często wiążą się z wyższymi kosztami technologicznymi. Dlatego płytki "eko" niekoniecznie są tańsze; ich wartość leży gdzie indziej, w zmniejszeniu negatywnego wpływu na środowisko. Kupując takie płytki, płacimy niejako za zaangażowanie producenta w zrównoważony rozwój, co dla wielu konsumentów stanowi coraz ważniejszy argument przy wyborze.

Podsumowując, wybór rodzaju płytki to pierwszy i jeden z kluczowych kroków determinujących ostateczną cenę. Od prostych, budżetowych płytek ceramicznych, przez wytrzymałe i wszechstronne gresy, aż po luksusowy kamień naturalny czy unikatowe mozaiki – każdy materiał ma swoje uzasadnienie cenowe. Zrozumienie tych różnic pozwala na świadome podjęcie decyzji, dopasowanej zarówno do potrzeb funkcjonalnych pomieszczenia, oczekiwań estetycznych, jak i, co najważniejsze, założonego budżetu. To gra wielu zmiennych, gdzie nie ma jednej prostej odpowiedzi, ale szeroka paleta możliwości, każda z inną metką cenową. A te

orientacyjne ceny płytek podłogowych

Wpływ jakości i parametrów technicznych na koszt płytek

Nie da się mówić o

koszcie płytek

Nasiąkliwość, wyrażana w procentach, to kluczowy parametr, zwłaszcza gdy mówimy o płytkach do pomieszczeń wilgotnych (łazienki, kuchnie) lub na zewnątrz. Płytki gresowe mają nasiąkliwość poniżej 0,5%, co czyni je mrozoodpornymi i idealnymi do stosowania na tarasach czy balkonach. Osiągnięcie tak niskiego poziomu nasiąkliwości wymaga użycia specjalnych mas ceramicznych i wypalania w bardzo wysokich temperaturach, co naturalnie zwiększa koszty produkcji. Płytki o wyższej nasiąkliwości (np. tradycyjna ceramika ścienna, ale czasem i podłogowa) są tańsze, ale nadają się tylko do wnętrz i niekoniecznie na każdą podłogę.

Odporność na ścieranie (klasa PEI) to kolejny fundamentalny parametr podłogowy. Klasy PEI (od I do V) określają, do jakiego rodzaju ruchu nadaje się dana płytka. PEI I/II to płytki do pomieszczeń o małym natężeniu ruchu (sypialnie), PEI III do średniego (łazienki, kuchnie domowe), a PEI IV/V do bardzo wysokiego natężenia ruchu (przedpokoje, korytarze, sklepy, restauracje). Płytki o wyższych klasach PEI są twardsze i bardziej wytrzymałe, co wymaga zastosowania lepszych surowców, bardziej zaawansowanej technologii produkcji i dłuższych czasów wypalania. Zgadza się, wyższa odporność na ścieranie bezpośrednio przekłada się na wyższą cenę metra kwadratowego. Ale czy warto oszczędzać na płytkach do korytarza, przez który każdego dnia przetaczają się dziesiątki stóp? Chyba nie, prawda?

Twardość, mierzona w skali Mohsa (dla szkliwa) lub inną metodą (dla samej masy), informuje o odporności na zarysowania. Płytki twarde, np. gres techniczny, są praktycznie nie do zarysowania w warunkach domowych. Twardsza struktura materiału i bardziej odporne szkliwo (o ile występuje) to wynik precyzyjniejszej technologii. Pomyślmy o tym jak o polerowanym betonie kontra miękkim drewnie – oba mogą być podłogą, ale ich odporność na uszkodzenia jest nieporównywalna, podobnie jak ich koszt przygotowania i konserwacji. Wyższa twardość to pewność, że podłoga będzie wyglądać dobrze przez lata, nawet w obliczu przesuwanych mebli czy upadających przedmiotów. I ta pewność kosztuje.

Odporność na plamienie to parametr istotny w kuchniach, jadalniach czy miejscach publicznych. Płytki o wysokiej odporności na plamienie (najwyższe klasy 4 i 5) mają bardzo gęstą, nieporowatą powierzchnię (szkliwioną lub polerowaną/lappato), która nie wchłania brudu i płynów. Uzyskanie takiej idealnie gładkiej i szczelnej powierzchni to kolejny element procesu technologicznego, który winduje

ceny płytek podłogowych

Klasa antypoślizgowości (oznaczana jako R dla powierzchni suchych i półsuchych, oraz A, B, C dla powierzchni mokrych/boso stóp) jest absolutnie kluczowa ze względów bezpieczeństwa. Płytki na podłogi w łazience, prysznicu, na tarasie czy wokół basenu muszą mieć odpowiednią klasę antypoślizgowości. Faktura powierzchni płytki (np. chropowata, strukturalna) zapewniająca lepszą przyczepność, choć czasami wpływa na łatwość czyszczenia (w negative stronę), jest elementem procesu produkcyjnego i projektowania matryc. Płytki antypoślizgowe, ze względu na specjalistyczną teksturę lub dodatkowe zabiegi na powierzchni, mogą być droższe od swoich gładkich odpowiedników, ale są one niezbędne tam, gdzie występuje ryzyko poślizgnięcia. Czy da się wycenić bezpieczeństwo? Chyba nie, ale klasa antypoślizgowości z pewnością wpływa na

koszt podłogi ceramicznej

Kaliber (rozmiar rzeczywisty partii płytek) i rektyfikacja to parametry związane z wymiarami. Płytki rektyfikowane to takie, których krawędzie zostały mechanicznie docięte po wypaleniu, dzięki czemu są idealnie równe i kątowe. Pozwala to na zastosowanie bardzo wąskiej fugi (nawet 1-2 mm), co daje wrażenie jednolitej powierzchni. Proces rektyfikacji to dodatkowy etap produkcji, który wymaga precyzyjnych maszyn i kontroli. Płytki rektyfikowane są z reguły droższe od nierektyfikowanych (posiadających naturalne krawędzie), które wymagają szerszej fugi (3-5 mm lub więcej) ze względu na naturalne wahania wymiarowe partii. Niby detal, a ma znaczący wpływ na cenę i ostateczny wygląd podłogi. No i nie zapominajmy, że układanie płytek rektyfikowanych na wąskiej fudze jest bardziej wymagające dla wykonawcy i może podnieść koszt robocizny.

Grubość płytki to parametr, który w przypadku gresów wielkoformatowych staje się kluczowy. Standardowe płytki podłogowe mają grubość około 8-10 mm. Płytki wielkoformatowe mogą mieć nawet 12-15 mm, a spieki kwarcowe czy ultracienkie gresy jedynie 3-6 mm. Grubsze płytki, zwłaszcza w dużych formatach, wymagają więcej surowca i energii do wypalenia. Ultracienkie z kolei wymagają ekstremalnej precyzji produkcji i specjalnych opakowań.

Wpływ grubości na cenę

Certyfikaty i normy (np. europejskie CE) potwierdzające zgodność parametrów płytki z deklaracjami producenta również mają swoją cenę. Rygorystyczne testy laboratoryjne i audyty to koszty ponoszone przez producenta, które wlicza on w cenę produktu. Kupując płytki od renomowanych producentów z pełnymi certyfikatami, mamy większą pewność, że deklarowane parametry, takie jak odporność na ścieranie czy antypoślizgowość, są zgodne z prawdą. Choć płytki bez pełnej dokumentacji mogą kusić niższą ceną, ryzykujemy, że ich parametry rzeczywiste odbiegają od oczekiwanych, co na dłuższą metę może prowadzić do problemów z trwałością czy bezpieczeństwem. Czasem oszczędność na jakości okazuje się pozornym

obniżeniem kosztów zakupu

W skrócie: płacimy za technologię, surowce i precyzję, które gwarantują trwałość, bezpieczeństwo i estetykę na lata. Im wyższe parametry techniczne – niższa nasiąkliwość, wyższa klasa ścieralności, lepsza odporność na plamienie i poślizgnięcie, dokładniejsze wymiary – tym wyższa będzie

cena płytki podłogowej

Rozmiar, format i kształt płytek: jak wpływają na cenę?

Na cenę płytek wpływa nie tylko materiał i parametry techniczne, ale także ich fizyczne wymiary i kształt. Wydawać by się mogło, że im większa płytka, tym więcej materiału, więc powinna być droższa proporcjonalnie. Ale to tylko część prawdy. Zależności między rozmiarem, formatem i kształtem a ceną są bardziej złożone i obejmują zarówno koszty produkcji, logistyki, jak i montażu. Zrozumienie tych niuansów jest kluczowe, aby racjonalnie ocenić

całkowite ceny płytek podłogowych

Najbardziej standardowe formaty płytek podłogowych, takie jak 30x30 cm, 45x45 cm, czy 60x60 cm, są zazwyczaj najbardziej ekonomiczne. Powód jest prosty – są produkowane na największą skalę, linie produkcyjne są do nich najlepiej przystosowane, a proces cięcia i pakowania jest zoptymalizowany. Stanowią trzon oferty większości producentów. Gdy wybieramy te "typowe" rozmiary, często korzystamy z efektu skali produkcji, co pozytywnie wpływa na ich cenę za metr kwadratowy. To trochę jak kupowanie chleba tostowego w standardowym rozmiarze versus zamawianie specjalnie wypiekanego bochna na wymiar – ten standardowy będzie tańszy, bo produkowany masowo.

Schody zaczynają się, gdy ruszamy w stronę formatów mniejszych i większych, a także nietypowych kształtów. Drobna mozaika, nawet jeśli wykonana z prostego materiału ceramicznego, będzie znacznie droższa w przeliczeniu na metr kwadratowy niż duża płytka. Dlaczego? Proces produkcji mozaiki jest bardziej pracochłonny. Trzeba wyprodukować, pokolorować i wypalić tysiące małych elementów, a następnie starannie przykleić je do siatki montażowej. Mimo że pojedynczy element kosztuje grosze, suma kosztów wszystkich operacji, opakowania i logistyki drobnych elementów sprawia, że

cena zakupu płytek

Na drugim biegunie mamy płytki wielkoformatowe, często nazywane też slabami lub wielkimi płytami. To płytki o wymiarach zaczynających się od 60x120 cm, a kończących nawet na 120x270 cm, 160x320 cm, a nawet większych. Cena za metr kwadratowy takich płyt jest z reguły znacząco wyższa niż standardowych formatów. Co wpływa na ten

wzrost kosztów zakupu

Po drugie, transport i logistyka wielkich formatów to oddzielna, kosztowna operacja. Duże płyty ważą sporo, są kruche i łatwo ulegają uszkodzeniu. Wymagają specjalnych stelaży, palet, zabezpieczeń, a czasem nawet dedykowanych środków transportu. Ich wnoszenie i przemieszczanie na budowie to też wyzwanie. No i wreszcie, montaż. Układanie płytek wielkoformatowych to nie jest praca dla niedoświadczonego płytkarza. Wymaga specjalistycznego sprzętu (przyssawki, systemy poziomowania, piły do cięcia na mokro o dużych wymiarach), więcej czasu i znacznie większej precyzji. Koszt robocizny przy montażu wielkich formatów może być kilkukrotnie wyższy niż przy standardowych płytkach. Czasami żartujemy, że "sama robocizna to drugie tyle co płytki, a czasem i więcej", i w przypadku dużych formatów to często gorzka prawda.

Wracając do standardowych rozmiarów – nawet niewielkie różnice mogą mieć znaczenie. Płytki o niestandardowych, ale wciąż "małych" wymiarach, np. 15x15 cm, 20x20 cm, cegiełki (metro tiles) czy heksagony (sześciokąty), często plasują się cenowo między standardowymi prostokątami/kwadratami a mozaikami. Produkcja niestandardowych kształtów wymaga innych matryc i innego planowania cięcia, co może generować nieco wyższe koszty jednostkowe niż przy produkcji masowych formatów. Złożoność kształtu ma tu kluczowe znaczenie. Prosta płytka w kształcie kwadratu 30x30 cm będzie tańsza niż płytka 30x30 cm wycinana w finezyjny kształt, nawet jeśli materiał jest ten sam.

Układ formatu również ma znaczenie. Płytki rektyfikowane, które umożliwiają położenie z bardzo wąską fugą, są, jak już wspomnieliśmy, droższe ze względu na dodatkowy etap produkcji. Jednak efekt, jaki dają (jednolita, niemal bezszwowa powierzchnia), jest często wart tej dodatkowej ceny. Szczególnie przy dużych formatach, rektyfikacja jest praktycznie standardem, co automatycznie podnosi

koszty jednostkowe płytek

A co z grubością w kontekście rozmiaru? Płytki wielkoformatowe często są produkowane w kilku grubościach. Cienkie (3-6 mm) do naklejania na istniejące podłogi lub ściany, standardowe (8-12 mm) na typowe podłogi, i bardzo grube (15-20 mm), przeznaczone na podjazdy, tarasy (często układane na trawie, żwirze, lub na dystansach tarasowych), gdzie wymagana jest ekstremalna wytrzymałość na obciążenia. Naturalnie, większa grubość oznacza większe zużycie surowca i energii, co bezpośrednio wpływa na wyższą cenę. Cena za metr kwadratowy płytki tarasowej grubości 2 cm jest z reguły kilkukrotnie wyższa niż cienkiej płytki do wnętrz, nawet jeśli są to wizualnie podobne produkty z tej samej kolekcji.

Logistyka zakupów to też element ceny. Zamawiając płytki w nietypowym formacie, które nie są na stanie w magazynie, często musimy liczyć się z dłuższym czasem oczekiwania i potencjalnie wyższymi kosztami transportu od producenta. Duże ilości standardowych formatów są stale dostępne i ich logistyka jest płynniejsza i tańsza. Nie można zapomnieć o tzw. "odpadzie". Układanie małych czy nietypowych formatów w dużych pomieszczeniach lub pomieszczeniach o skomplikowanym kształcie (wielokąty, liczne wnęki) może generować większą ilość odpadu niż przy użyciu dużych, standardowych płytek. Ten odpad to przecież też kupione metry, które trzeba doliczyć do

całkowitego kosztu podłogi

Podsumowując,

ceny płytek podłogowych

Wykończenie i wzornictwo a ostateczna cena płytki

Na koniec przechodzimy do elementu, który najczęściej kradnie nasze serca w salonach łazienek – wygląd płytki. Kolor, wzór, faktura, połysk – to one tworzą ostateczną estetykę podłogi. Ale ta estetyka ma swoją cenę. Wyrafinowane wykończenia i skomplikowane wzornictwo to często efekt zaawansowanych, kosztownych procesów technologicznych, które znacząco wpływają na

ostateczną cenę zakupu płytek

Podstawowe wykończenia, takie jak mat czy delikatny połysk, są standardem i nie generują zazwyczaj wyższych kosztów. Są one osiągane podczas standardowego procesu produkcyjnego. Ale gdy wchodzimy w obszar wykończeń specjalnych – płytki lappato (częściowo polerowane), pełne polery (zwłaszcza w gresie), struktury 3D, powierzchnie satynowe, metalizowane czy lśniące jak lustro – mówimy o dodatkowych etapach obróbki po wypaleniu, które zwiększają koszt produkcji. Polerowanie gresu, zwłaszcza pełne polerowanie przez całą grubość płytki, to proces wymagający precyzyjnych maszyn polerskich i czasu. Efektem jest spektakularny połysk, ale też wyższa

cena metra kwadratowego

Wzornictwo to prawdziwa skarbnica różnic cenowych. Proste, jednolite kolory lub klasyczne wzory (np. "sól i pieprz" w gresie technicznym) to zazwyczaj najtańsze opcje. Ich produkcja jest masowa i nieskomplikowana pod względem wzoru. Gdy pojawia się wzór, zaczyna rosnąć cena. Im bardziej złożony, realistyczny czy unikatowy wzór, tym wyższa

cena podłogowej płytki

Płytki imitujące naturalne materiały, zwłaszcza te z segmentu premium, charakteryzują się nie tylko precyzyjnym wzorem, ale i strukturą powierzchni wiernie oddającą fakturę pierwowzoru – chropowatość kamienia, słoje drewna, czy niedoskonałości betonu. Osiągnięcie takiej struktury wymaga użycia specjalnych matryc i technik aplikacji szkliwa lub masy, co dodaje kolejny element do

kosztów produkcji płytek

Płytki ze specjalnymi zdobieniami, takimi jak metaliczne inkluzje, błyszczące elementy, wtrącenia w masie, czy ręcznie malowane detale, to już obszar wyższej, a często wręcz artystycznej, ceramiki. Dodatkowe pigmenty, szkliwa ze specjalnymi efektami, czy procesy ręcznego zdobienia są naturalnie znacznie droższe niż masowa produkcja. Takie płytki pełnią często rolę dekoracyjną i są sprzedawane na sztuki lub w niewielkich opakowaniach, a ich cena za metr kwadratowy może osiągnąć astronomiczne kwoty. Stanowią luksusowy akcent, na który decydują się klienci poszukujący unikalności i gotowi zapłacić za artystyczny charakter. A czyż podłoga nie może być dziełem sztuki? Oczywiście, że może!

Trend personalizacji i unikalności również wpływa na

poziom cen płytek

Nawet "prosta" zmiana koloru w obrębie jednej kolekcji może wpłynąć na cenę, jeśli dany kolor jest rzadziej produkowany lub wymaga użycia droższych pigmentów. Pasty ceramiczne i szkliwa to skomplikowane mieszaniny, a dostępność i koszt konkretnych surowców barwiących (np. kobaltu do koloru niebieskiego) wpływają na koszt gotowej płytki. Czasami producenci mają "kolory specjalne", które są droższe niż podstawowa paleta bieli, szarości i beży.

Podsumowując, wykończenie i wzornictwo to nie tylko kwestia estetyki, ale także złożoności technologicznej i kosztów związanych z użyciem specjalnych materiałów czy procesów produkcyjnych. Gładka, matowa płytka w jednolitym kolorze będzie zazwyczaj najtańsza. Każdy dodatkowy element – połysk, struktura, skomplikowany wzór, imitacja naturalnego materiału, zdobienia – dodaje wartość (estetyczną i rynkową) i zwiększa

cenę jednostkową płytek