Montaż Drzwi Ile Nad Podłogą? Prawidłowa Wysokość w 2025

Każdy, kto choć raz stawał przed wyzwaniem urządzania nowego lokum lub remontu, doskonale wie, że diabeł tkwi w szczegółach. Jednym z takich, często niedocenianych detali, jest właściwe ustawienie wysokości drzwi wewnętrznych względem podłogi. Zagadnienie Montaż drzwi ile nad podłogą budzi pytania o funkcjonalność, estetykę i późniejsze użytkowanie. Krótko mówiąc: typowa, standardowa szczelina pod drzwiami wewnętrznymi powinna wynosić około 1 cm. Ale czy zawsze? Czym kierować się, by uniknąć błędów?

Analizując dostępne wytyczne branżowe oraz praktyczne doświadczenia instalatorów, często napotykamy na zalecenia, które nie zawsze są sztywnymi regułami, a raczej punktem wyjścia do precyzyjnego dopasowania. Wielu specjalistów i producenci drzwi sugerują wartości minimalne, które pozwalają na swobodny ruch skrzydła nad typowym wykończeniem podłogi, ale też te maksymalne, mające znaczenie np. dla akustyki. Oto przegląd typowych wartości, które często pojawiają się w dyskusjach ekspertów:

• Standardowa przerwa wentylacyjna: 8-10 mm
• Dla podłóg pływających (panele, deska warstwowa): dodatkowe 2-3 mm tolerancji na rozszerzalność
• Dla pomieszczeń z wentylacją grawitacyjną wymagana min. powierzchnia otworów wentylacyjnych: zazwyczaj osiągana przy szczelinie ok. 8-12 mm na całej szerokości
• Dla dywanów z długim włosiem: nawet do 15-20 mm, w zależności od wysokości dywanu

Te pozornie niewielkie różnice mają fundamentalne znaczenie dla późniejszego komfortu użytkowania i trwałości zarówno samych drzwi, jak i podłogi. Niewłaściwie dobrana wysokość może prowadzić do szeregu problemów – od drobnych, jak trudności w sprzątaniu podłogi, po poważniejsze, takie jak ograniczenie wentylacji pomieszczeń czy uszkodzenie powierzchni podłogi lub dolnej krawędzi skrzydła.

Wpływ Rodzaju Podłogi na Prawidłową Wysokość Montażu Drzwi

Rodzaj podłogi to jeden z kluczowych czynników decydujących o finalnej wysokości osadzenia ościeżnicy i zawieszenia skrzydła drzwi. Inaczej podejdziemy do montażu drzwi, gdy na podłodze znajdzie się gres, a inaczej, gdy będzie to puszysty dywan. Grubość materiału podłogowego bezpośrednio wpływa na to, ile luzu pod drzwiami faktycznie pozostanie, jeśli założymy standardową wysokość skrzydła względem gotowej posadzki.

Przykładowo, grubość płytek ceramicznych lub gresowych wraz z klejem może wynieść od 10 mm do 20 mm, a nawet więcej w przypadku płytek wielkoformatowych i warstwy wyrównującej. Panele laminowane zazwyczaj mają grubość 7-12 mm, ale do tego trzeba doliczyć podkład, który może mieć od 2 mm (pianka) do 5 mm lub więcej (maty wygłuszające). Drewniane deski lite są grubsze, często 15-22 mm, a deska warstwowa 12-15 mm, również wymagając odpowiedniego podkładu lub montażu na legarach czy kleju.

Montaż drzwi przed położeniem finalnej warstwy podłogowej wymaga niezwykłej precyzji i przewidzenia przyszłej wysokości posadzki. Trzeba dokładnie zmierzyć planowaną grubość wylewki (jeśli jest nowa), kleju, podkładu i samego materiału wykończeniowego. Pomyłka na tym etapie jest jak strzelenie sobie w stopę – późniejsze korekty mogą być trudne i kosztowne, często wymagając demontażu i ponownego montażu ościeżnicy lub docinania skrzydła, co nie zawsze jest możliwe lub estetyczne.

Inna bajka to wykładziny dywanowe, zwłaszcza te z grubym runem lub podkładem filcowym. Standardowa przerwa 1 cm może okazać się niewystarczająca. Drzwi będą szorować po dywanie, utrudniając otwieranie i zamykanie, a co gorsza, niszcząc wykładzinę i dolną krawędź skrzydła. W takich przypadkach niezbędne jest zaplanowanie większego prześwitu, niekiedy nawet 15-20 mm, aby skrzydło swobodnie pracowało.

Szczególną uwagę należy zwrócić także na podłogi pływające, takie jak panele laminowane czy deska warstwowa układana bez klejenia do podłoża. Te materiały "pracują" – rozszerzają się i kurczą pod wpływem zmian temperatury i wilgotności. Wymagają one szczeliny dylatacyjnej wokół ścian i przeszkód stałych, do których zalicza się także ościeżnica drzwiowa. Minimalny zalecany luz pod drzwiami pozwala częściowo kompensować te ruchy, a także ułatwia swobodny przepływ powietrza, co jest kluczowe dla stabilności i trwałości samej podłogi.

Pomijanie wpływu grubości i specyfiki podłogi podczas planowania wysokości montażu drzwi to prosta droga do kłopotów. Zawsze zaleca się, aby decyzję o wysokości luzu podejmować, mając pełną wiedzę o docelowym materiale podłogowym. Idealnie, montaż drzwi wewnętrznych powinien odbywać się po ułożeniu gotowej podłogi, aby można było dokładnie wymierzyć wymaganą wysokość nad jej faktyczną powierzchnią. Jeżeli jednak montaż musi nastąpić wcześniej, precyzyjne pomiary i obliczenia planowanej grubości wszystkich warstw posadzki są absolutnie kluczowe.

Błąd w szacunkach może zmusić do drastycznych działań, np. docinania dołu skrzydła drzwi. Choć w przypadku drzwi płytowych z HDF jest to technicznie możliwe, o ile rdzeń na to pozwala (niektóre drzwi mają wzmocnienie dolnej krawędzi, inne nie), to ingerencja w fabryczne wykończenie nie tylko często prowadzi do utraty gwarancji, ale też może naruszyć strukturę skrzydła, np. odkrywając materiał rdzenia (karton komórkowy), co czyni go podatnym na wilgoć.

Drzwi wykonane z litego drewna lub ramiakowe mogą być łatwiejsze w docinaniu, ale i tutaj jest granica możliwości – zbyt duże podcięcie może osłabić konstrukcję lub zaburzyć proporcje estetyczne. Dlatego prewencja w postaci dokładnego planowania jest o wiele lepszą strategią niż późniejsze "leczenie". Prawidłowo zaplanowany luz pod drzwiami to inwestycja w bezproblemowe użytkowanie na lata.

Rozważając wysokość montażu drzwi wewnętrznych, zawsze patrzymy nie tylko na estetykę, ale przede wszystkim na funkcjonalność i wymogi techniczne związane z typem podłogi. Panele winylowe (LVT), choć cieńsze od laminatów czy płytek (często 4-6 mm), również wymagają równego podłoża i nierzadko cienkiego podkładu. Różne grubości materiałów, sposób ich montażu (klejenie vs pływająco), a także ich charakterystyka pracy (rozszerzalność termiczna i wilgotnościowa) muszą być wzięte pod uwagę.

Czasami konieczne jest zastosowanie niestandardowych rozwiązań. Na przykład, gdy mamy do czynienia z nietypowo grubą podłogą lub progiem o dużej wysokości, może być konieczne zamówienie drzwi na wymiar ze zwiększonym "podcięciem" lub zastosowanie ościeżnicy regulowanej, która lepiej dopasuje się do grubości ściany i wykończenia. Te aspekty podkreślają, że uniwersalne podejście do wysokości drzwi nad podłogą nie zawsze zdaje egzamin.

Montażysta, który ma doświadczenie z różnymi typami podłóg, z pewnością zwróci uwagę na te detale. Dobry fachowiec przed montażem drzwi zada pytania o rodzaj podłogi, jaka ma się w danym pomieszczeniu znaleźć lub jaka już się tam znajduje. Ignorowanie tych pytań lub udzielanie niedokładnych informacji może prowadzić do błędów, których naprawa jest irytująca i kosztowna. Lepiej poświęcić chwilę na precyzyjne ustalenia, niż później zmagać się ze skrzypiącymi ościeżnicami czy drzwiami szorującymi po świeżo ułożonej posadzce.

Co więcej, specyfika pomieszczeń również ma znaczenie. W łazienkach, gdzie wilgotność jest wyższa, a często stosuje się płytki, standardowy luz może być wystarczający, ale kluczowa jest precyzja wykonania i zabezpieczenie dolnej krawędzi drzwi (jeśli materiał tego wymaga). W sypialniach, gdzie częściej stosuje się dywany, lub salonach z deską podłogową, wymogi co do wysokości szczeliny będą inne. To wszystko składa się na złożony obraz, pokazując, że proste pytanie "ile nad podłogą" ma wiele, warunkowanych odpowiedzi.

W praktyce rzadko zdarza się, aby w całym domu czy mieszkaniu był tylko jeden typ podłogi. Płytki w kuchni i łazience, panele w pokojach, deska w salonie – każda z tych sytuacji wymaga indywidualnego podejścia do kwestii wysokości montażu drzwi w danym przejściu. Precyzyjny pomiar przyszłej warstwy podłogowej na etapie montażu ościeżnicy "na zerze" (czyli przed położeniem docelowej podłogi) jest niezbędny. Należy zmierzyć poziom od surowej posadzki (wylewki) do punktu, w którym ma znajdować się górna powierzchnia gotowej podłogi, a następnie dodać do tego standardowy lub wymagany luz wentylacyjny.

Dlaczego Luz Pod Drzwiami Jest Tak Ważny? Funkcje i Znaczenie

Z pozoru niewielka szczelina między dolną krawędzią drzwi a podłogą, często określana jako luz wentylacyjny lub dylatacyjny, pełni zaskakująco wiele kluczowych funkcji. Nie jest to estetyczny kaprys ani niedociągnięcie konstrukcyjne. Wręcz przeciwnie, jest to świadome rozwiązanie inżynieryjne, mające na celu zapewnienie prawidłowego funkcjonowania budynku i komfortu jego mieszkańców.

Pierwszą i często najważniejszą funkcją jest zapewnienie cyrkulacji powietrza między pomieszczeniami. W nowoczesnym budownictwie, charakteryzującym się szczelnymi oknami i dobrze izolowanymi przegrodami, wentylacja grawitacyjna w dużej mierze opiera się na przepływie powietrza między pokojami. Świeże powietrze napływa przez nawiewniki okienne lub rozszczelnione okna (choć to ostatnie jest mniej efektywne i generuje straty ciepła), przepływa przez pomieszczenia mieszkalne (pokoje, salon), a następnie kieruje się w stronę pomieszczeń technicznych (kuchnia, łazienka, WC), gdzie usuwane jest przez kratki wywiewne. Luz pod drzwiami stanowi integralną część tego systemu przepływu, umożliwiając swobodny ruch powietrza bez konieczności otwierania drzwi. Jest to krytyczne dla prawidłowej wentylacji grawitacyjnej.

Niewystarczający luz pod drzwiami może skutkować ograniczeniem wymiany powietrza. Prowadzi to do kumulacji wilgoci, szczególnie w kuchniach i łazienkach, co sprzyja rozwojowi pleśni i grzybów – nie tylko szpecących ściany i sufity, ale przede wszystkim szkodliwych dla zdrowia. Stagnacja powietrza objawia się również nieprzyjemnymi zapachami i uczuciem zaduchu. Prawidłowy luz pod drzwiami, zgodny z normami wentylacyjnymi, często wynoszący minimum 8 mm, zapewnia wymaganą powierzchnię przekroju do przepływu powietrza.

Druga funkcja to zapewnienie przestrzeni dla naturalnej pracy materiałów podłogowych. Zwłaszcza podłogi drewniane, panele laminowane czy winylowe, które są układane jako tzw. podłogi pływające, potrzebują miejsca na rozszerzalność pod wpływem zmian temperatury i wilgotności. Pominięcie szczelin dylatacyjnych, również tych pod drzwiami, może prowadzić do wybrzuszania się podłogi (efekt "góry"), pękania lub innych deformacji. Minimalna szczelina pod drzwiami, często będąca kontynuacją szczeliny dylatacyjnej przy ścianie, jest więc fundamentalna dla trwałości podłogi.

Trzeci aspekt to czysto praktyczne zastosowanie. Odpowiednio wysoki luz pod drzwiami ułatwia sprzątanie – bez problemu wjedziemy pod drzwi szczotką od odkurzacza czy mopem, docierając do każdego zakamarka podłogi. Kto miał kiedyś drzwi osadzone zbyt nisko, ten wie, jak irytujące bywa czyszczenie trudno dostępnej przestrzeni pod nimi. To niewielki detal, ale znacząco wpływający na komfort codziennego życia i utrzymanie porządku.

Choć wentylacja jest kluczowa, nie można pominąć innych funkcji. Luz pod drzwiami ma marginalne znaczenie akustyczne w porównaniu do uszczelek czy solidności samego skrzydła, ale nawet niewielki prześwit może wpływać na przepływ dźwięków między pomieszczeniami. Zbyt duża szczelina (np. 2-3 cm bez uzasadnienia) z pewnością pogorszy izolacyjność akustyczną drzwi. Dlatego optymalna wysokość luzu jest kompromisem między wymogami wentylacyjnymi a (mniejszym w tym przypadku) wpływem na akustykę.

Warto również pamiętać, że odpowiedni prześwit pod drzwiami jest niezbędny w przypadku instalacji progów przejściowych. Progi te mogą mieć różną wysokość (od kilku milimetrów do nawet kilku centymetrów, zwłaszcza progi drewniane). Wysokość montażu drzwi musi uwzględniać wysokość progu, tak aby skrzydło swobodnie nad nim przechodziło. Nieuwzględnienie progu w planowaniu wysokości to przepis na katastrofę.

Szczelina pod drzwiami, choć bywa krytykowana za potencjalne ograniczenie prywatności akustycznej czy wizualnej, jest nieodzowna dla zdrowego mikroklimatu w szczelnym domu. Nowoczesne systemy rekuperacji czy wentylacji mechanicznej z odzyskiem ciepła często wykorzystują podciśnienie w kanałach wywiewnych, wymuszając przepływ powietrza z pomieszczeń "czystych" do "brudnych". W takim systemie luz pod drzwiami, a precyzyjniej – szczelina przepływowa, jest wciąż kluczowym elementem umożliwiającym ten ruch powietrza. Niektóre normy wręcz precyzyjnie określają minimalny wymagany przekrój swobodnego przepływu powietrza między pomieszczeniami.

Zbyt niski montaż drzwi to nie tylko problem z wentylacją czy ryzyko uszkodzenia podłogi. Może również utrudniać przyszłe remonty. Jeśli w przyszłości zdecydujemy się na położenie grubszej podłogi (np. z paneli na płytki, albo dywanu na panele), może okazać się, że drzwi nie będą się otwierać lub będą szorować, wymagając kosztownego dostosowania lub wymiany.

Pamiętajmy, że standardowe 1 cm luzu to wartość orientacyjna. Zawsze trzeba wziąć pod uwagę konkretne warunki panujące w danym domu czy mieszkaniu, system wentylacji, rodzaj i grubość planowanych lub istniejących podłóg, a także obecność lub brak progów. Wątpliwości warto skonsultować ze specjalistą, który pomoże określić optymalną wysokość montażu, zapewniającą wszystkie niezbędne funkcje luzu pod drzwiami.

Ignorowanie znaczenia prawidłowego luzu pod drzwiami to krótkowzroczność. To element, który wpływa nie tylko na komfort, ale także na zdrowie mieszkańców (poprzez prawidłową wentylację) i trwałość zastosowanych materiałów wykończeniowych. Prawidłowo zaplanowana szczelina pod drzwiami to synonim dobrze przemyślanego projektu i starannego wykonania, które procentuje przez lata bezproblemowego użytkowania.

Należy zaznaczyć, że w pewnych specyficznych sytuacjach, np. w pomieszczeniach o podwyższonych wymaganiach akustycznych (np. gabinety, sale konferencyjne, sypialnie, gdy chcemy maksymalnie zredukować hałas z zewnątrz), standardowy luz wentylacyjny jest niwelowany. Stosuje się wtedy specjalne skrzydła z podciętą dolną krawędzią i montowaną na niej opadającą uszczelką progową, która w momencie zamknięcia drzwi doszczelnia spód, a unosi się po otwarciu. To rozwiązanie zapewnia dobrą izolacyjność akustyczną, ale wymaga przemyślenia kwestii wentylacji – często rozwiązuje się to przez zastosowanie wentylacji mechanicznej z kanałami nawiewnymi i wywiewnymi w każdym pomieszczeniu, bądź poprzez specjalne tuleje wentylacyjne lub podcięcia w innych miejscach skrzydła (choć te ostatnie osłabiają akustykę).

Podsumowując ten rozdział, luz wentylacyjny pod drzwiami to nie fanaberia, ale techniczny wymóg, który wpływa na wentylację, trwałość podłóg, komfort użytkowania i w pewnym stopniu na akustykę. Jego właściwe zaprojektowanie i wykonanie to element świadomego budownictwa i remontu. Pamiętajmy o tym planując montaż nowych drzwi, bo zaniedbanie tej kwestii prędzej czy później da o sobie znać w postaci problemów z użytkowaniem lub jakością powietrza wewnątrz.

Montaż Drzwi: Przed czy Po Położeniu Podłogi? Jaki To Ma Wpływ na Wysokość?

Dylemat, czy montować drzwi wewnętrzne przed ułożeniem ostatecznej warstwy podłogowej, czy poczekać, aż posadzka będzie gotowa, to jeden z najczęstszych punktów spornych na budowie lub podczas remontu. Obie metody mają swoje zwolenników i przeciwników, a wybór jednej z nich ma bezpośredni i kluczowy wpływ na finalną wysokość osadzenia skrzydła drzwi i wielkość luzu pod nim.

Montaż drzwi PRZED położeniem podłogi: Ta metoda jest często stosowana na etapie prac wykończeniowych, zaraz po tynkach i wylewkach. Ma swoje uzasadnienie logistyczne – drzwi są gotowe wcześniej, można je zamknąć i zabezpieczyć pomieszczenia. W takim przypadku ościeżnicę montuje się zazwyczaj na tzw. "zerze", czyli na poziomie surowej wylewki lub posadzki konstrukcyjnej. Aby określić prawidłową wysokość zawieszenia skrzydła (które jest standardowej wysokości), kluczowe jest precyzyjne ustalenie grubości przyszłych warstw podłogi. To oznacza konieczność znajomości planowanej wysokości wylewki samopoziomującej (jeśli będzie), grubości podkładu (pianka, mata) i samego materiału wykończeniowego (panele, płytki, deska, dywan). Suma tych grubości daje nam wysokość, o którą dolna krawędź skrzydła musi być podniesiona ponad surową posadzkę, aby po ułożeniu podłogi uzyskać pożądany luz wentylacyjny (np. 1 cm).

Przykład: Jeśli wylewka ma być jeszcze wyrównana cienką warstwą samopoziomującą (powiedzmy 3 mm), na to ma pójść podkład 3 mm, a docelowa podłoga to panele 8 mm, suma warstw wyniesie 3 + 3 + 8 = 14 mm. Chcąc uzyskać standardowy luz 10 mm pod drzwiami, dolna krawędź skrzydła (lub dolna krawędź otworu w ościeżnicy) powinna znaleźć się 14 mm (wysokość podłogi) + 10 mm (luz) = 24 mm nad surową wylewką, na której montowana jest ościeżnica. Każdy błąd w tych szacunkach przenosi się bezpośrednio na niewłaściwy luz pod drzwiami po położeniu podłogi. Plus jest taki, że unikamy docinania podłogi do kształtu ościeżnicy na gotowej posadzce – docina się ją na równo ze słupkami ościeżnicy.

Montaż drzwi PO położeniu podłogi: To podejście jest zdecydowanie preferowane przez wielu doświadczonych montażystów i specjalistów. Eliminuje ono ryzyko błędu w szacowaniu grubości podłogi, ponieważ montaż odbywa się już nad gotową, fizycznie istniejącą posadzką. Można wtedy dokładnie wymierzyć pożądaną wysokość luzu wentylacyjnego (np. wspomniane 1 cm lub więcej, zależnie od potrzeb) nad faktycznym poziomem podłogi w każdym pomieszczeniu. Ościeżnicę montuje się bezpośrednio na gotowej podłodze, a zawiasy skrzydła pozycjonuje się tak, aby dolna krawędź wisiała na odpowiedniej, z góry ustalonej wysokości nad posadzką.

Ta metoda pozwala na maksymalną precyzję i minimalizuje ryzyko pomyłki. Jest to szczególnie ważne, gdy w różnych pomieszczeniach stosowane są różne rodzaje podłóg o zróżnicowanych grubościach. Montując drzwi po kolei w każdym pomieszczeniu, nad już ułożoną podłogą, można idealnie dostosować wysokość skrzydeł do lokalnych warunków. Unika się w ten sposób sytuacji, w której drzwi w łazience szorują po płytkach (bo źle oszacowano grubość kleju), a w sypialni są zbyt wysoko nad dywanem.

Argumentem przeciwko montażowi po ułożeniu podłogi bywa ryzyko uszkodzenia świeżo położonej posadzki podczas prac montażowych (np. upuszczenie narzędzi, zarysowania podczas przenoszenia ościeżnic). Ryzyko to jest realne, dlatego niezbędne jest odpowiednie zabezpieczenie podłogi (kartony, folia bąbelkowa, tektura) przed rozpoczęciem prac. Innym argumentem jest konieczność precyzyjnego docinania podłogi (zwłaszcza paneli czy desek) wokół zainstalowanej już ościeżnicy, co wymaga wprawy i odpowiednich narzędzi, aby krawędzie były estetyczne i szczelina dylatacyjna pozostała niewidoczna pod listwą maskującą ościeżnicy.

Z perspektywy osiągnięcia optymalnej wysokości drzwi wewnętrznych nad podłogą, metoda montażu PO położeniu posadzki daje większe możliwości precyzyjnego dopasowania. Możemy "na żywo" ocenić, jaka szczelina będzie najlepsza – biorąc pod uwagę nie tylko grubości materiałów, ale też ewentualne nierówności (choć idealnie podłoga powinna być równa) czy specyficzne potrzeby (np. grubszy dywan). Montaż przed podłogą wymaga absolutnej pewności co do planowanych grubości wszystkich warstw i zero-jedynkowego podejścia do wymiarów.

Podczas planowania, kluczowe jest zatem podjęcie świadomej decyzji o kolejności prac. Jeśli ekipa od podłóg jest gotowa wejść przed ekipą od drzwi, montaż drzwi później może być logiczną konsekwencją. Jeśli jednak podłogi będą kładzione znacznie później, a drzwi muszą być zamontowane wcześniej (np. z przyczyn logistycznych lub dla zabezpieczenia obiektu), konieczne jest bezwzględne poznanie wszystkich parametrów przyszłej posadzki. Najlepiej uzyskać dokładne dane od wykonawcy podłóg – jaki będzie typ podkładu, jaka grubość samego materiału wykończeniowego, czy planowana jest dodatkowa warstwa wyrównująca na wylewce itp. Te dane pozwolą monterom drzwi na prawidłowe "wyniesienie" ościeżnicy nad surową podłogą.

Należy również pamiętać, że w niektórych systemach montażu drzwi (np. ościeżnice ukryte) kolejność prac jest często ściśle określona przez producenta, wymuszając montaż ościeżnicy "na zerze", jeszcze na etapie prac mokrych. W takich przypadkach, precyzyjne planowanie poziomu przyszłej podłogi jest absolutnie krytyczne i nie pozostawia miejsca na pomyłki w szacunkach.

Kolejnym aspektem jest estetyka. Montując drzwi po położeniu podłogi, wykończenie wokół ościeżnicy jest zazwyczaj bardziej estetyczne, ponieważ krawędź podłogi jest schowana pod listwą maskującą ościeżnicy. Przy montażu przed położeniem podłogi, krawędź podłogi dochodzi do słupków ościeżnicy, a listwa maskująca opiera się na podłodze, maskując szczelinę dylatacyjną. Obie metody są poprawne, pod warunkiem, że wszystkie detale zostaną starannie zaplanowane.

Podsumowując, zarówno montaż drzwi przed, jak i po położeniu podłogi, jest możliwy, ale to ten drugi, czyli montaż drzwi po położeniu podłogi, daje większą pewność uzyskania optymalnego luzu wentylacyjnego i dylatacyjnego, ponieważ pomiar jest dokonywany bezpośrednio nad gotową powierzchnią. Wybór metody zależy często od harmonogramu prac, logistyki budowy i preferencji ekipy, ale kluczowe jest, aby niezależnie od wyboru, precyzyjnie zaplanować i wymierzyć wysokość montażu, uwzględniając wszystkie warstwy przyszłej lub istniejącej podłogi.

Ostateczna decyzja o kolejności prac powinna być świadoma i oparta na analizie konkretnych warunków panujących na budowie, rodzajów materiałów podłogowych, a także możliwości pomiarowych. Pamiętajmy, że raz zamontowana ościeżnica na niewłaściwej wysokości to problem, który może towarzyszyć nam przez lata użytkowania, wpływając nie tylko na estetykę, ale przede wszystkim na funkcjonalność drzwi i wentylację pomieszczeń. Lepiej zainwestować czas w dokładne planowanie niż później ponosić koszty i frustrację związaną z błędnie osadzonymi drzwiami.

Planując montaż drzwi wewnętrznych, należy zawsze uwzględnić tolerancje. Materiały budowlane mają swoje naturalne odchyłki, a wykonawcy również mogą nie osiągnąć milimetrowej precyzji. Pewien margines błędu jest nieunikniony. Dlatego ustalając wysokość montażu "na zerze", warto przyjąć niewielką tolerancję, np. 1-2 mm "na plus" dla wysokości podłogi, aby mieć pewność, że drzwi na pewno nie będą szorować po ułożeniu posadzki. Lepiej mieć minimalnie większy luz pod drzwiami niż zero luzu.

Analiza specyficznych danych dotyczących grubości popularnych materiałów podłogowych i standardowych zaleceń co do luzu pod drzwiami pokazuje skalę wpływu tych czynników. Weźmy pod uwagę kilka przykładów grubości (przybliżone wartości, z klejem/podkładem):

Jak widać, zakresy grubości materiałów są spore, co potęguje trudność dokładnego szacowania przy montażu przed położeniem podłogi. Wybór montażu drzwi PO ułożeniu podłogi minimalizuje ryzyko błędu, pozwalając na dokładne wymierzenie luzu nad gotową powierzchnią podłogi.